Τους έξι λόγους για του οποίους προκλήθηκε η κρίση της ευρωζώνης και τι πρέπει να κάνει η ευρωζώνη για να αποφύγει μια νέα κρίση στο μέλλον, παρουσίασε ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζ. Κ. Τρισέ σε συνέδριο που πραγματοποιείται σήμερα στο Λουξεμβούργο και στο οποίο παραβρίσκεται το ΚΥΠΕ.
Ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ και βασικός παράγοντας στα χρόνια της διαχείρισης της κρίσης δήλωσε ότι "στην Ευρώπη η αντιστοιχία με την κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών κολοσσών στις ΗΠΑ, ήταν το σήμα για αστάθεια σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και μετά Ισπανία, με αυτήν τη σειρά."
Εξήγησε ότι "το επίκεντρο της κρίσης διέσχισε τον Ατλαντικό στα μέσα του 2009" και βρήκε την ευρωζώνη απροετοίμαστη.
"Η ευρωζώνη έστελνε ταυτόχρονα τα καλύτερα και τα χειρότερα σήματα στην αγορά, κάτι που αντικατόπτριζε και την ισχύ του ευρώ, τη στιγμή που το επίκεντρο μεταφέρθηκε στην Ευρώπη και μετατράπηκε από κρίση της ιδιωτικής οικονομίας σε κρίση των δημόσιων οικονομικών", ακόμα και αν όπως είπε "ξέραμε ότι η ευρωζώνη ήταν σε καλύτερη θέση από ΗΠΑ και Ιαπωνία".
Για την εκδήλωση της κρίσης υπάρχουν 6 λόγοι, λέει ο Ζ. Κ. Τρισέ:
1) Δεν σεβόμασταν το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης, είχαμε κοινό νόμισμα χωρίς ομοσπονδία και χωρίς κοινό προϋπολογισμό - μάλιστα το 2004, 2005 οι μεγάλες χώρες χαλάρωσαν την εφαρμογή του συμφώνου σταθερότητας για τις ίδιες. "Αντέδρασα έντονα σε ομιλία μου στο ΕΚ, όμως οι μεγάλες χώρες αρνήθηκαν, παρά την αντίδραση της ΕΚΤ και της Κομισιόν να κάνουν το σώστό".
2) "Δεν είχαμε σωστή εποπτεία την μακροοικονομικών δεικτών των κρατών μελών όπως και της ανταγωνιστικότητας. Πιστεύαμε στην αυτοδιόρθωση. Αυτό δε συνέβη. Ήταν η σκέψη των εύπιστων. Το 2005 η ΕΚΤ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. Είδαμε τότε ότι το πρόβλημά μας δεν ήταν η διατήρηση στο 2%, αλλά ο τρόπος της σύγκλισης των κρατών μελών. Έδειχνα τις αποκλίσεις στην ανταγωνιστικότητα στους υπουργούς κάθε μήνα από το 2002. Ειδικά στις τρέχουσες συναλλαγές. Ο κυρίως λόγος για την κρίση στην Ελλάδα και την Πορτογαλία ήταν η μη εφαρμογγή του συμφώνου σταθερότητας, στην Ισπανία και την Ιρλανδία ήταν η ανταγωνιστικότητα.
3) "Δεν είχαμε οργανισμό διάσωσης και οι επενδυτές το είδαν ως φοβερή αδυναμία", συμπλήρωσε ο Ζ. Κ. Τρισέ
4) "Δεν είχαμε τραπεζική ένωση", οπότε ο φαύλος κύκλος "τραπεζικών χρεών και δημοσίου χρέους επιδεινώθηκε: "αν είσαι σε μια κακή κατάσταση αυτό επηρεάζει φυσικά τις τράπεζές σου", συμλήρωσε και προσέθεσε δύο ακόμα λόγους:
5) τη μη πλήρης ολοκλήρωση της κοινής αγοράς και
6) τους στόχους της Λισσαβόνας, δηλαδή οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που δεν προωθήθηκαν.