«Ανακοινώθηκε από τις Βρυξέλλες, στις Βρυξέλλες θ’ αποφασιστεί, οι Βρυξέλλες θεωρούν, ο ανταποκριτής μας από τις Βρυξέλλες» Με αυτά και με παρόμοια ρήματα συνοδεύονται πάντα οι αναφορές στην πρωτεύουσα του Βελγίου. Όχι άδικα, αφού είναι η διοικητική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Σαν τίτλος δεν βοηθά τη φαντασία να οργιάσει αφού ο νους πηγαίνει σε γκρίζα κτίρια και χαρτογιακάδες. Σε αυτό έχει βοηθήσει και η τηλεόραση αφού καθημερινά σχεδόν βομβαρδιζόμαστε από εικόνες του ευρωκοινοβουλίου και του παράξενου οικοδομήματος που στεγάζει την Επιτροπή και φιλοξενεί το περίφημο Eurogroup.
Έλα όμως που η ζωή έρχεται ν’ ανατρέψει τη φαντασία. Οι «γιούροκρατς» (όσοι ασχολούνται με την Ένωση) είναι μια μεγάλη και… κερδοφόρα κοινότητα σε μια πόλη όμως που δεν μοιάζει να γυρνάει γύρω από τα κτίρια της Kομισιόν. Μικρή πόλη, με εύκολες συγκοινωνίες και σαφείς προορισμούς στους επισκέπτες: το κέντρο και τα πέριξ του.
Οι Βρυξέλλες είναι και δεν είναι Βέλγιο. Γιατί και το ίδιο το Βέλγιο δεν ξέρει τι είναι. Οι Φλαμανδοί που μιλάνε ολλανδικά αλλά δεν θέλουν να τους το λένε, οι Βαλόνοι που μιλάνε γαλλικά και οι Γάλλοι τους κοροϊδεύουν, η μεγάλη κοινότητα των Αφρικανών (το Βέλγιο είχε αποικία στο Κογκό) και μετά πολλοί Ιταλοί, Πορτογάλοι και Έλληνες. Αν δεν ξέρετε καμία γλώσσα, μην ανησυχείτε, στα περισσότερα μαγαζιά παραγγέλνεις σε δικούς μας σερβιτόρους.
«Το καλό με τις Βρυξέλλες είναι ότι δεν προσπαθούν επιβληθούν στον χαρακτήρα σου. Όπως ήρθες, έτσι και θα φύγεις.» Αυτή η πρόταση του Κωνσταντίνου που μας φιλοξένησε συνοψίζει την αίσθηση που σου αφήνει η πρωτεύουσα της Ευρώπης. Μια πόλη νεανική με εξαιρετικά υψηλό IQ αφού προσελκύει με αξιώσεις το brain drain των χωρών του νότου που όταν δεν δουλεύουν, προσπαθούν να το γλεντήσουν.
Για κατευόδιο μερικές φωτογραφίες από την πόλη Unesco, την Μπριζ:
