Άρχισαν οι ρωσικές αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Συρίας

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι ρωσικές αεροπορικές επιδρομές στη Συρία, σύμφωνα με αμερικανούς αξιωματούχους, ενώ δεν έχουν περάσει δύο ημέρες από την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν στον ΟΗΕ, στην οποία ζήτησε να υπάρξει μία διεθνής συνεργασία εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.

Πηγές του πρακτορείου Reuters αναφέρουν ότι οι πρώτες ρωσικές επιθέσεις έγιναν στην πόλη Χομς. Νωρίτερα σήμερα, ο Ρώσος πρόεδρος ζήτησε και πήρε την άδεια από την Άνω Βουλή της χώρας του, ώστε να ξεκινήσει να βομβαρδίζει στο συριακό έδαφος. Την ίδια στιγμή, το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκανε γνωστό ότι 27 άνθρωποι έχασαν σήμερα τη ζωή τους στη Χομς, ανάμεσά τους και έξι παιδιά.

Έντονη διαμαρτυρία ΗΠΑ για τις ρωσικές επιδρομές στη Συρία

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει μέχρι στιγμής γνωστά, οι επιθέσεις προέρχονται από το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ, ωστόσο αντιπολιτευόμενοι του Σύριου προέδρου δημοσίευσαν βίντεο, το οποίο ισχυρίζονται ότι δείχνει επίθεση από ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη.

Αυτόπτες μάρτυρες και ακτιβιστές αναφέρουν ότι οι περιοχές που επλήγησαν στην επαρχία Χομς τελούν υπό τον έλεγχο μιας σειράς οργανώσεων ανταρτών περιλαμβανομένων αρκετών που συμμετέχουν στον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό».

Καμία από τις πηγές αυτές δεν κατονόμασε το Ισλαμικό Κράτος ως μία από τις οργανώσεις που δρουν στις περιοχές που επλήγησαν σήμερα. Το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο της Συρίας, από την δική του πλευρά, μεταδίδει ότι τα ρωσικά μαχητικά πραγματοποίησαν αρκετές επιδρομές εναντίον στόχων του Ισλαμικού Κράτους στην χώρα σήμερα, σε συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις της Συρίας.

Ο Πούτιν ανέφερε από τη Νέα Υόρκη ότι η Ρωσία δεν σκοπεύει να στείλει χερσαίες δυνάμεις στη Συρία, ενώ το Κρεμλίνο προς το παρόν κρατά κλειστά τα χαρτιά του σχετικά με τον αριθμό των πολεμικών αεροσκαφών που συμμετέχουν στις επιχειρήσεις στη Συρία.

Επιβεβαίωσε τους βομβαρδισμούς η Μόσχα

Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι Ρώσοι αξιωματούχοι ζήτησαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες να απομακρύνουν από τον συριακό εναέριο χώρο τα αεροσκάφη τους.

Αμερικανός αξιωματούχος ανέφερε ότι οι αεροπορικές επιδρομές που εξαπέλυσε η πολεμική αεροπορία της Ρωσίας στη Συρία δεν φαίνεται να στοχοθέτησαν περιοχές που τελούν υπό τον έλεγχο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος και ενδέχεται να επεκτάθηκαν πέραν της περιοχής της Χομς και σε άλλα τμήματα της συριακής επικράτειας.

Ο αξιωματούχος, που δεν θέλησε να κατονομαστεί, είπε επίσης στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters ότι οι δυνάμεις του διεθνούς συνασπισμού υπό τις ΗΠΑ θα συνεχίσουν τις πτήσεις, παρά την προειδοποίηση της Μόσχας να μείνουν εκτός του εναέριου χώρου της Συρίας.

«Το Ισλαμικό Κράτος δεν έχει σχέση με το Ισλάμ»

«Ο μόνος τρόπος να δοθεί αληθινά μάχη εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας — κι εκείνοι που μάχονται στη Συρία και στις γειτονικές της χώρες είναι ακριβώς αυτό, διεθνείς τρομοκράτες — είναι με προληπτική δράση, τις μάχες και την εξολόθρευση των ανταρτών στις περιοχές που έχουν ήδη καταλάβει, αντί να περιμένουμε να έλθουν στο σπίτι μας», είπε ο Πούτιν κατά τη διάρκεια συνάντησής του με στελέχη της κυβέρνησής του.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας σημείωσε επίσης ότι ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας πρέπει να διεξαχθεί βάσει ενός διεθνούς σχεδίου.

Ακόμη, ο Πούτιν έκρινε ότι το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο δρα στη Συρία και στο Ιράκ, δεν έχει καμιά σχέση με το «αληθινό» Ισλάμ. «Είναι γνωστό ότι χιλιάδες άνθρωποι από ευρωπαϊκές χώρες, τη Ρωσία, πρώην σοβιετικά κράτη είναι μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης που αποκαλείται Ισλαμικό Κράτος, και θέλω να δώσω έμφαση ξανά στο γεγονός ότι δεν έχει καμιά σχέση με το αληθινό Ισλάμ», ανέφερε.

Παράλληλα ο Πούτιν σημείωσε ότι «η συριακή σύγκρουση έχει βαθιές ρίζες» και «προκλήθηκε από διάφορους παράγοντες», ανάμεσά τους «διακρατικές» παρεμβάσεις, «εσωτερικές, πολιτικές, θρησκευτικές και εθνοτικές εντάσεις, που επιδεινώθηκαν από τις κατάφωρες εξωτερικές επεμβάσεις».

«Με δεδομένες αυτές τις συνθήκες ασφαλώς δεν πρόκειται να εμπλακούμε ολοκληρωτικά στη σύγκρουση αυτή», ανέφερε ο Βλαντίμιρ Πούτιν και κατέστησε σαφές ότι η εμπλοκή της χώρας του σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στη Συρία δεν αντίκειται στο διεθνές δίκαιο και ακολουθεί σχετικό αίτημα του προέδρου της Συρίας Μπασάρ Αλ Άσαντ.

Συνελήφθη ο Θωμάς Λιακουνάκος για την υπόθεση εξοπλιστικών προγραμμάτων!!!

Συγκεκριμένα, για τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου στα αεροπλάνα. Η σύλληψη έγινε αργά το βράδυ της Δευτέρας, στο σπίτι του στη Φιλοθέη, μετά από ένταλμα της ανακρίτριας Βασιλικής Μπράτη και τη σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα για το αδίκημα της ενεργητικής δωροδοκίας για τη σύμβαση που συνήψε η χώρα μας για το εξοπλιστικό σύστημα Embraer (ιπτάμενα ραντάρ).
Όπως αναφέρουν δικαστικές πηγές, προέκυψαν στοιχεία για μίζα που δόθηκε μέσω offshore σε στελέχη της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών, ενώ το ένταλμα δόθηκε το μεσημέρι.

Ο Θωμάς Λιακουνάκος ήταν εκπρόσωπος της εταιρείας AXON, η οποία μεσολάβησε μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και της εταιρείας Ericsson για την επίμαχη σύμβαση.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δικαστικές αρχές προχώρησαν στη σύλληψη του επιχειρηματία καθώς προέκυψαν στοιχεία για μίζα που δόθηκε μέσω υπεράκτιας εταιρείας σε στελέχη της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών. Πιο συγκεκριμένα, ο Θωμάς Λιακουνάκος, εκπρόσωπος της εταιρείας ΑΧΟΝ, φέρεται να διακίνησε για την προμήθεια των ιπτάμενων ραντάρ το ποσό του 1,6 εκατ. ευρώ. Τελικοί αποδέκτες των χρημάτων αυτών φέρονται να είναι, σύμφωνα με πληροφορίες οι νυν κατηγορούμενοι και καταδικασθέντες για άλλες υποθέσεις εξοπλιστικών Άκης Τσοχατζόπουλος, πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και το άλλοτε δεξί του χέρι Γιάννης Σμπώκος.

Η υπόθεση αυτή, δηλαδή η προμήθεια των ραντάρ, μέσω της εταιρείας ΑΧΟΝ είχε ερευνηθεί από τον επίκουρο εισαγγελέα κατά της διαφθοράς Αντώνη Ελευθεριάνο με εντολή της εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Ράικου. Μετά το πέρας της έρευνας τον Φεβρουάριο του 2014, σε βάρος του επιχειρηματία ασκήθηκε ποινική δίωξη για παθητική και ενεργητική δωροδοκία και ξέπλυμα μαύρου χρήματος και η υπόθεση διαβιβάστηκε στην ανακρίτρια κ. Βασιλική Μπράτη, η οποία και εξέδωσε το ένταλμα για τη σύλληψη του επιχειρηματία.

Το ένταλμα εκτελέστηκε και ο Θωμάς Λιακουνάκος αναμένεται να οδηγηθεί άμεσα ενώπιον της ανακρίτριας.

Αξίζει να σημειωθεί πως για την υπόθεση αυτή πρώην στέλεχος της Ericsson, - όπως είχε αποκαλύψει το «ΘΕΜΑ» - με καταθέσεις τους στις αρμόδιες αρχές είχε ρίξει φως στην υπόθεση των εξοπλιστικών και των «ωφέλιμων πληρωμών» από την ώρα που οι μίζες έφευγαν από τα ταμεία της εταιρείας στη Σουηδία για να διοχετευτούν σε κρατικούς αξιωματούχους στην Ελλάδα μέσω τραπεζών στην Ελβετία και αλλού.

Σε βάρος του εκκρεμούν ακόμα τρεις υποθέσεις. Του έχουν ασκηθεί διώξεις για τα αντισταθμιστικά των Leopard ΙΙ, έχει προταθεί η παραπομπή του για τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, ενώ η Εισαγγελία Διαφθοράς μελετά και την κύρια προμήθεια των γερμανικών αρμάτων μάχης.

Μάλιστα λόγω των ερευνών για την υπόθεση της προμήθειας των ιπτάμενων ραντάρ Σουηδοί δικαστικοί λειτουργοί λόγω της εμπλοκής της Ericsson, ήδη έχουν έρθει σε επαφή με τους ανακριτές Διαφθοράς για ενημέρωση και συλλογή στοιχείων.

Τέλος, να σημειωθεί ότι για τον Θ. Λιακουνάκος πριν από λίγες ημέρες η εισαγγελέας Εφετών, Γεωργία Τσατσάνη, με πρότασή της προς το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο είχε ζητήσει την παραπομπή του σε δίκη για κακούργημα για την εμπλοκή τους στην υπόθεση της προμήθειας του ηλεκτρονικού συστήματος Sonak στον Στρατό, που φέρεται να ζημίωσε το Ελληνικό δημόσιο εκατομμύρια ευρώ. Η εισαγγελέας είχε ζητήσει τόσο την παραπομπή του επιχειρηματία όσο και 17 ακόμη πρόσωπα, ανάμεσά τους ο πρώην διευθυντής Εξοπλισμών Αντώνης Κάντας, ο οποίος τον Δεκέμβρη του 2013 είχε υποστηρίξει, μεταξύ άλλων, πως ο Θ. Λιακουνάκος τον δωροδόκησε αφήνοντας ένα σακ βουαγιάζ με 600.000 ευρώ στο γραφείο στο ΥΠΕΘΑ

Η Γερμανία κινδυνεύει από την Aμερική!!!

Η Γερμανία κινδυνεύει από την τετραπλή αμερικανική παγίδα του σκανδάλου της VW, των ρίσκων της Deutsche Bank, των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, καθώς επίσης των παιχνιδιών υβριδικού-πυρηνικού πολέμου της υπερδύναμης

Το δημόσιο χρέος της Γερμανίας είναι μόλις στο 75% του ΑΕΠ της, από τα χαμηλότερα στην Ευρωζώνη. Εάν όμως υπολογισθούν οι εγγυήσεις του κράτους προς τις περιφερειακές τράπεζες, η οικονομική θέση των οποίων δεν είναι η καλύτερη δυνατή, τότε φτάνει στο 220% του ΑΕΠ – ενώ, στην περίπτωση που θα θελήσει κανείς να το μετρήσει ως ποσοστό επί των φορολογικών εσόδων της κεντρικής κυβέρνησης, βρίσκεται στην έκτη θέση με 669%, πίσω από την Ιαπωνία (2.359%), τις Η.Π.Α. (979%), την Ισπανία (940%), την Ελλάδα (777%), και τον Καναδά (695%).

Επομένως, δεν είναι σε τόσο καλή κατάσταση, όπως πολλοί υποθέτουν κρίνοντας από την ηγεμονική θέση που κατέχει στην Ευρώπη – υπενθυμίζοντας πως κάτι ανάλογο συνέβαινε το 1928, παρά το ότι ο τότε καγκελάριος της επισήμαινε τις μεγάλες οικονομικές αδυναμίες της, οι οποίες φάνηκαν μερικά χρόνια αργότερα.

Πόσο μάλλον όταν η χώρα έχει οδηγηθεί σε μία επικίνδυνη τετραπλή παγίδα, από την οποία πολύ δύσκολα θα καταφέρει να ξεφύγει – αποτελούμενη από τα εξής:

(α) από το σκάνδαλο της Volkswagen, το οποίο αφορά τον κορμό της οικονομίας, καθώς επίσης των εξαγωγών της, τη βιομηχανία αυτοκινήτων,

(β) από τα σοβαρότατα προβλήματα της μεγαλύτερης ιδιωτικής τράπεζας της, της Deutsche Bank,

(γ) από τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία κατ’ εντολή των Η.Π.Α., εις βάρος τόσο των εξαγωγών της, όσο και της ενεργειακής τροφοδοσίας της – χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, καθώς επίσης

(δ) από τις προετοιμασίες της υπερδύναμης, για το ενδεχόμενο σύγκρουσης με τη Ρωσία, με επίκεντρο τη Βαλτική – όπου η αμερικανική στρατιωτική βάση στη Γερμανία έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ειδικότερα τα παρακάτω:

Το σκάνδαλο των εκπομπών ρύπων

Στην προκειμένη περίπτωση η Γερμανία, έχοντας προφανώς τοποθετηθεί στο στόχαστρο των Η.Π.Α, δεν θα χάσει μόνο εκατοντάδες δισεκατομμύρια από την VW – όπου το τελικό ποσόν που θα κοστίσει το σκάνδαλο δεν είναι καθόλου εύκολο να υπολογισθεί, αποτελούμενο από το πρόστιμο έως 18 δις $ που θα της επιβληθεί από τις αμερικανικές Αρχές, από το κόστος των επισκευών, από τις μαζικές αγωγές αποζημιώσεων εκ μέρους των ιδιοκτητών αυτοκινήτων, από το ενδεχόμενο να αναγκασθεί να αγοράσει όλα τα αυτοκίνητα στην τιμή κτήσης τους, καθώς επίσης από τις απώλειες τζίρου σε πολλές άλλες χώρες του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.

Το γεγονός δε ότι, η VW πρόσφατα εγκαινίασε ένα εργοστάσιο στη Ρωσία, ερχόμενη έμμεσα σε αντίθεση με τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί κατ’ εντολή των Η.Π.Α., μάλλον συνηγορεί στην δήθεν ξαφνική αποκάλυψη του σκανδάλου – δήθεν, επειδή το θέμα ήταν γνωστό σε όλους, αποτελούσε κοινό μυστικό δηλαδή, ενώ ακόμη και η Κομισιόν το γνώριζε πριν από δύο ολόκληρα χρόνια.

Περαιτέρω, η Γερμανία δεν θα έχει μόνο οικονομικές συνέπειες αλλά, επίσης, ηθικές, αφού πρόκειται για μία απάτη τεραστίων διαστάσεων – ενώ θα θεωρηθεί εκ των πραγμάτων (de facto) ανόητη, επειδή τα ποσά που εξοικονομούσε η πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία της που συνελήφθη ήταν πολύ μικρότερα, σε σχέση με το μεγάλο ρίσκο που ανελάμβανε. Το σημαντικότερο όλων δε, θα είναι η απώλεια της εικόνας (image) των γερμανικών προϊόντων παγκοσμίως – η οποία θα της κοστίζει τη μείωση των εξαγωγών της.

Όσον αφορά τώρα τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, οι οποίες διαθέτουν επίσης μεγάλες βιομηχανίες αυτοκινήτων, όπως η Γαλλία, η Βρετανία και η Ιταλία, εάν υποθέσει κανείς πως χρησιμοποιούν παρόμοια τεχνάσματα, τότε δεν θα συγχωρήσουν ποτέ τη Γερμανία – αφού πιθανότατα θα τις συμπαρέσυρε, προς όφελος των ανταγωνιστών τους στις Η.Π.Α. στην Ιαπωνία και αλλού.

Η Deutsche Bank

Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, η «τραπεζική βόμβα νούμερο ένα», το ίδρυμα με το μεγαλύτερο ρίσκο παγκοσμίως, η Deutsche Bank, θεωρήθηκε ασφαλής όταν εξετάσθηκε από την ΕΚΤ – παρά το ότι, σύμφωνα με το κέντρο διαχείρισης ρίσκου της Λωζάννης (Centre for Risk Management Lausanne), η τράπεζα βρίσκεται στην πρώτη θέση, με ένα «συστημικό ρίσκο» που υπολογίζεται στα 75,4 δις €.

Ακολουθήθηκε βέβαια από τις τρεις μεγάλες γαλλικές τράπεζες, στις οποίες δεν έκανε καμία αναφορά η ΕΚΤ – από την ολλανδική ING που επίσης θεωρήθηκε ασφαλής, από την ιταλική Unicredit που έχει μεγάλη παρουσία στη Γερμανία, από την γαλλική BPCE Group, από τη γερμανική Commerzbank, από την ισπανική Santander, από αυστριακές κοκ.

Φυσικά η «πρώτη μεταξύ των πρώτων», η Deutsche Bank, μείωσε το ρίσκο της σε σχέση με το ξέσπασμα της κρίσης. Παραμένει όμως τριπλάσιο συγκριτικά με τα έτη πριν το 2006 – ενώ ήδη το 2011 ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ ανέφερε πως η τράπεζα έχει το μεγαλύτερο ρίσκο στον πλανήτη, λόγω της μόχλευσης της, η οποία τοποθετήθηκε στο 1,44.

Μία μόχλευση αυτού του μεγέθους σημαίνει ότι, η Deutsche Bank, για κάθε ένα ευρώ ιδίων κεφαλαίων, διαθέτει 44 ευρώ ξένα κεφάλαια, δανεικά δηλαδή – οπότε ξεπερνάει τη Lehman Brothers, κατά τη στιγμή της χρεοκοπίας της. Τεχνικά δε η τράπεζα θα έπρεπε να χρεοκοπήσει, εάν υποχρεωνόταν να αποσβέσει περισσότερα από το 2,27% των δανείων της – αφού το ποσόν, η ζημία δηλαδή, θα υπερέβαινε πλέον τα δικά της κεφάλαια.

Η πιθανότητα αυτή δεν είναι σε καμία περίπτωση φανταστική – πόσο μάλλον όταν η τράπεζα απειλείται με πλήθος δικαστικών προστίμων, λόγω της συμμετοχής της σε διάφορες μορφές χειραγώγησης. Σχετικά πρόσφατα τώρα, η μόχλευση της ήταν 1:50,68 όπως φαίνεται από το γράφημα του κέντρου της Λωζάννης – ενώ συνεχίζει να βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση, συγκριτικά με το 2011. Τετραπλάσια δε σε σχέση με την πλέον μοχλευμένη αμερικανική τράπεζα, η οποία ήταν η J.P. Morgan με 1:11,51.

Περαιτέρω, όλο και περισσότεροι αναφέρουν πως πρόκειται να συμβεί σύντομα κάτι σημαντικό στο τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας, το οποίο θα έχει τρομακτικές συνέπειες για ολόκληρο τον πλανήτη – μία χρεοκοπία δηλαδή, ανάλογη με αυτήν της Lehman Brothers.

Οι φόβοι αυτοί προέρχονται από το γεγονός ότι, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις αναταραχών στη Deutsche Bank – οι μετοχές της οποίας διαπραγματεύονται πλέον στα επίπεδα των 25 € από σχεδόν 45 € το 2014. Την ίδια στιγμή, όλοι γνωρίζουν πως η εταιρική κουλτούρα της είναι βαθιά διεφθαρμένη – χαρακτηριζόμενη παράλληλα από μία εξαιρετικά απερίσκεπτη διαχείριση τα τελευταία χρόνια, ανάλογη ίσως με αυτήν της Volkswagen.



Συγκρίνοντας τώρα τις μαζικές απολύσεις που προηγήθηκαν της κατάρρευσης της Lehman Brothers, με τις δηλώσεις της Deutsche Bank, σύμφωνα με τις οποίες θα μειώσει δραστικά το εργατικό δυναμικό της κατά 23.000 θέσεις, παρά τον τριπλασιασμό των κερδών, ο οποίος θα μπορούσε ασφαλώς να είναι πλασματικός, δεν μπορεί κανένας να αποκλείσει ανάλογες εξελίξεις – ειδικά όταν έρχεται αντιμέτωπος με το γράφημα που ακολουθεί.

.

(κόκκινη στήλη), σε σύγκριση με το ΑΕΠ της Γερμανίας και της Ευρωζώνης (αριστερά προς τα δεξιά)


‘Όπως συμπεραίνεται από το γράφημα, η Deutsche Bank είναι εκτεθειμένη σε παράγωγα ίσα με 16 φορές το ΑΕΠ της Γερμανίας ή σχεδόν πέντε φορές περισσότερα από το συνολικό ΑΕΠ της Ευρωζώνης – οπότε δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ακίνδυνη.

Εάν λοιπόν συνεχισθεί η αρνητική δημοσιότητα εκ μέρους κυρίως των αμερικανικών ΜΜΕ, τα οποία άλλωστε «καρατόμησαν» τη Volkswagen, η κατάσταση της θα επιδεινωθεί – αφού δεν υπάρχει κανένας μεγαλύτερος κίνδυνος για μία τράπεζα, από την απώλεια της εμπιστοσύνης καταθετών και επενδυτών.

Οι κυρώσεις στη Ρωσία

Η αρχική παγίδα, στην οποία οδηγήθηκε σαν ανόητη η Γερμανία από τις Η.Π.Α. όσον αφορά τις εξαγωγές της, ήταν αναμφίβολα οι κυρώσεις που επέβαλλε στη Ρωσία – κάτι που προσπάθησε να ανατρέψει ο υπουργός οικονομικών της (S. Gabriel), ο οποίος ζήτησε πρόσφατα την κατάργηση τους.

Ανέφερε δε έντεχνα πως η συμμετοχή της Ρωσίας στην επίλυση του προβλήματος στη Συρία θα μπορούσε τότε μόνο να επιτευχθεί, εάν η Δύση αναιρούσε τις επιβληθείσες κυρώσεις, παράλληλα με την κατασκευή ενός δεύτερου αγωγού φυσικού αερίου μαζί με τη Ρωσία – προφανώς όχι για να βοηθήσει τη Συρία, αλλά τη χώρα του, η βιομηχανία της οποίας χάνει τεράστια ποσά από την απαγόρευση των εξαγωγών.

Την ίδια στιγμή «απαίτησε» από τον πρόεδρο Putin, ως προϋπόθεση για την κατάργηση των κυρώσεων, την πιστή τήρηση της συμφωνίας του Minsk στο θέμα της Ουκρανίας – επίσης σκεφτόμενος τη χώρα του, μετά τα σχέδια για την τοποθέτηση νέων πυρηνικών στη βάση που διατηρούν στη Γερμανία οι Η.Π.Α.

Εν τούτοις, με δεδομένο το ότι η Ρωσία έχει αρχίσει να επεμβαίνει ενεργά στη Συρία, μη έχοντας την πρόθεση να ζητήσει τη συναίνεση των Η.Π.Α., οι δηλώσεις του Γερμανού θεωρήθηκαν ανόητες – πόσο μάλλον όταν η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα απρόβλεπτο μεταναστευτικό πρόβλημα λόγω της Συρίας, το οποίο θα μπορούσε να αναζωπυρώσει την οικονομική κρίση.

Εάν δε η γερμανική βιομηχανία αυτοκινήτων, πριν από όλα η VW, «αναγκασθεί» να περικόψει θέσεις εργασίας για να ανταπεξέλθει με το κόστος του σκανδάλου των ρύπων (άνω των 100 δις €), τότε τα μεταναστευτικά κύματα θα εντείνουν το πρόβλημα – οπότε η Γερμανία δεν είναι καθόλου σε θέση να διαπραγματεύεται.

Σε κάθε περίπτωση, οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας ήταν το πρώτο χτύπημα στις εξαγωγές της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας – οι οποίες επλήγησαν στη συνέχεια από την κρίση της Κίνας και σήμερα από το σκάνδαλο.

Το γεγονός δε ότι, οι Financial Times, οι οποίοι ανήκουν πλέον σε Ιάπωνες, εντείνουν τις κατηγορίες, συμπεριλαμβάνοντας όλες τις άλλες γερμανικές βιομηχανίες αυτοκινήτων, ενώ πολλές χώρες δηλώνουν τη διεξαγωγή ελέγχων στα γερμανικά αυτοκίνητα, ακόμη και η Ελβετία, τεκμηριώνει πως η καταιγίδα που έχει πλήξει τη Γερμανία μόλις ξεκίνησε – πόσο μάλλον αφού η ΕΚΤ σταμάτησε την αγορά των τιτλοποιημένων δανείων αυτοκινήτων από την Volkswagen, εξετάζοντας εάν θα το επεκτείνει στα ομόλογα της εταιρείας (ABS), με σημαντικά επακόλουθα για τη χρηματοδότηση της.

Ολοκληρώνοντας, το ότι η VW είναι ουσιαστικά μία κρατική επιχείρηση, ενώ με τα διάφορα λόμπι που διαθέτει στις Βρυξέλες έχει δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στο παρελθόν τόσο στη γαλλική, όσο και στην ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία, θα εντείνει τις επιθέσεις εναντίον της ακόμη και από τους Ευρωπαίους εταίρους της Γερμανίας – οπότε εύλογα εκλιπαρεί ο υπουργός της την επιείκεια των Η.Π.Α., τουλάχιστον στο θέμα της αναίρεσης των κυρώσεων προς τη Ρωσία.

Οι προετοιμασίες σύγκρουσης με τη Ρωσία

Η τέταρτη παγίδα, από την οποία κινδυνεύει η Γερμανία, είναι οι προετοιμασίες των Η.Π.Α. για μία πιθανή σύγκρουση με τη Ρωσία στην περιοχή της Βαλτικής – όπου το Πεντάγωνο έχει καταρτίσει σχέδια εκτάκτου ανάγκης, πειραματιζόμενο με πολλαπλά παιχνίδια πολέμου, τα οποία συμπεριλαμβάνουν επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, υβριδικό πόλεμο, καθώς επίσης τη χρήση πυρηνικών όπλων.

Τα σχέδια της υπερδύναμης χωρίζονται σε δύο μέρη: από τη μία πλευρά αφορούν τις ενέργειες των Η.Π.Α. εντός του ΝΑΤΟ, με στόχο την ασφάλεια των χωρών της Βαλτικής, ενώ από την άλλη τη δυνατότητα μονομερών αμερικανικών επιθέσεων, χωρίς τη βοήθεια των συμμάχων τους.

Οι Η.Π.Α. επικεντρώνονται κυρίως στον ασύμμετρο, υβριδικό πόλεμο – όπως αυτός που διεξήγαγε η Ρωσία, καταλαμβάνοντας τις στρατιωτικές βάσεις στην Κριμαία. Στα πλαίσια αυτά, προγραμματίζουν την άμυνα τους απέναντι στην αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής, μέσω της οργάνωσης μαζικών διαδηλώσεων εκ μέρους της Ρωσίας – καθώς επίσης με τη βοήθεια επιθέσεων στον κυβερνοχώρο, εναντίον των κρίσιμων υποδομών.

Περαιτέρω, για πρώτη φορά πέταξαν γερμανικά πολεμικά αεροπλάνα (Euro fighter) πλήρως εξοπλισμένα, επάνω από τις χώρες της Βαλτικής – ενώ ορισμένοι πολιτικοί της Γερμανίας αναφέρθηκαν σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πολεμικό παιχνίδι. Η αιτιολογία δε της σύγκρουσης συνεχίζει μονότονα να είναι η ίδια – η εισβολή της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία.

Σύμφωνα τώρα με το αμερικανικό σενάριο, η επεξεργασία του οποίου γίνεται στην αμερικανική βάση της Γερμανίας, η Ρωσία θα αυξήσει εν πρώτοις τις πολιτικές πιέσεις στη Εσθονία, στη Λετονία και στη Λιθουανία – ενώ αμέσως μετά θα στείλει «προβοκάτορες», οι οποίοι θα διοργανώσουν διαδηλώσεις των Πολιτών τους. Στο τέλος θα εισβάλλουν στα κυβερνητικά κτίρια των χωρών της Βαλτικής ανεπίσημα ρωσικά στρατεύματα, τα οποία θα τα καταλάβουν – ενώ οι Η.Π.Α. θεωρούν πως δεν είναι σε θέση το ΝΑΤΟ να προστατεύσει τα παραπάνω κράτη.

Με δεδομένο όμως το ότι, μόνο στη γερμανική βάση «σταθμεύουν» 40.000 αμερικανοί στρατιώτες, το σενάριο δεν γίνεται εύκολα πιστευτό, από καμία του πλευρά – με τους περισσότερους να υποψιάζονται πως ο πραγματικός στόχος των Η.Π.Α. είναι εν πρώτοις η πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού στις χώρες του ΝΑΤΟ.

Άλλωστε, μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ουκρανία, με τη βοήθεια της Γερμανίας, το ΝΑΤΟ έχει μεταφέρει τεράστιες ποσότητες όπλων στην ανατολική Ευρώπη – προς όφελος φυσικά των επιχειρήσεων που τα παράγουν.

Η Γερμανία πάντως διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και στα σχέδια μίας πυρηνικής σύγκρουσης – αφού προγραμματίζεται ο εξοπλισμός της αμερικανικής βάσης με ατομικά όπλα, παρά το ότι το 2009 είχε αποφασισθεί η απόσυρση των τότε υφισταμένων από το Πεντάγωνο.

Το γεγονός αυτό φέρνει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση τη χώρα, όσον αφορά τουλάχιστον τις εμπορικές σχέσεις της με τη Ρωσία – κάτι που οδηγεί πολλούς στη σκέψη ότι, ο στόχος των Η.Π.Α. δεν είναι στην πραγματικότητα η σύγκρουση με τη Ρωσία, αλλά η πλήρης υποταγή της Γερμανίας, αφού προηγουμένως «αποκοπεί» από όλους τους υπάρχοντες (Ευρώπη) και δυνητικούς συμμάχους της (Ρωσία).

Επίλογος



Υπερεκτιμώντας ακόμη μία φορά τις δυνατότητες της η Γερμανία, «κατάφερε» να έλθει σε μετωπική σύγκρουση με τις Η.Π.Α. στον τομέα της οικονομίας – με αποτέλεσμα να στηθούν στο δρόμο της πολλαπλές παγίδες εκ μέρους της υπερδύναμης, χωρίς να μπορέσει να αποφύγει καμία απολύτως.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει τις απίστευτες αδυναμίες/ανοησία της χώρας, η οποία είχε δυστυχώς το θράσος να τοποθετηθεί ξανά εναντίον όλων – με μοναδική ίσως εξαίρεση την Κίνα, την οποία δεν πρόλαβε ακόμη να αμφισβητήσει.

Προφανώς, κάτω από τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, παρουσιάζεται στην Ελλάδα μία απρόσμενη ευκαιρία να επιλύσει όλα της τα προβλήματα – ευχόμενοι και ελπίζοντας να γίνει άμεσα κατανοητή από την κυβέρνηση, τουλάχιστον όσον αφορά τη δημιουργία συμμαχιών εντός της Ευρωζώνης, καθώς επίσης την προώθηση της διαγραφής μέρους του χρέους, με την ταυτόχρονη υιοθέτηση μίας αναπτυξιακής πολιτικής.

Υστερόγραφο: Η μετοχή της VW, η οποία στηρίζεται κυρίως στην τιμή της προς τα κέρδη (1:4,97), θεωρείται ακόμη και στα 107 €, από 250 € περίπου το Μάιο, υπερτιμημένη – παρά τη μεγάλη πτώση της. Μετά τη δημοσίευση του σκανδάλου, η εικόνα της στον αντίστοιχο γερμανικό κατάλογο (Brand Index) κατέρρευσε, από το 36,7 στο 9,8 – στα ίδια επίπεδα πλέον με τη Mazda και τη Seat, όταν προηγουμένως ήταν στην κορυφή, ακολουθούμενη από την Audi.

Με κάθε καινούργια είδηση που θα αφορά το σκάνδαλο, με κάθε αγωγή και με κάθε ποινή που θα της καταλογίζεται στο μέλλον, η εικόνα της θα υποφέρει – ενώ τα παραποιημένα λογισμικά χρησιμοποιήθηκαν επίσης για την Audi και τη Seat. Εάν βέβαια δεν ακολουθήσουν νέα σκάνδαλα, ίσως ανακάμψει μέσα σε λίγους μήνες – αν και όχι στις Η.Π.Α., όπου η εικόνα της κατέγραψε πτώση από το 16,8 στο -4,1.

Πώς οι ΗΠΑ σε συνεργασία με τον Τσίπρα εμπόδισαν το Grexit

Τέσσερις ημέρες μετά τη συμφωνία Ελλάδας και δανειστών ο Έλληνας πρέσβης στην Ουάσιγκτον, Χρήστος Παναγόπουλος, συντάσσει σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Καθημερινής» απόρρητο τηλεγράφημα στο οποίο συνοψίζει την πολύμηνη συνεργασία Ουάσιγκτον - Αθήνας, με στόχο να καμφθούν οι αντιρρήσεις των Γερμανών και να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη.

Όπως σημειώνει είχε επικοινωνία με τακτικό συνομιλητή του, ανώτατο αξιωματούχο του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, ο οποίος του μετέφερε εντυπώσεις από τη συνάντηση Λιου-Σόιμπλε η οποία φαίνεται ότι διεξήχθη σε τεταμένο κλίμα, εξαιτίας του ζητήματος της Ελλάδος.

Επί της ουσίας οι ΗΠΑ συμβούλευαν την κυβέρνηση Τσίπρα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, μέχρι και την τελευταία στιγμή. Η βασική προτροπή ήταν ότι η αμερικανική πλευρά ήθελε από την ελληνική Κυβέρνηση συγκεκριμένες κινήσεις ώστε να αποφύγει να συγκρουσθεί μετωπικά με το Βερολίνο καθώς στόχος ήταν «η δημιουργία ευρύτερων συμμαχιών με λοιπές ευρωπαϊκές χώρες, ήτοι Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, οι οποίες έπρεπε να πειστούν για την αποφασιστικότητα της Αθήνας να προχωρήσει στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, προκειμένου με τη σειρά τους να προσφέρουν τη στήριξή τους έναντι της Γερμανίας».

Η στρατηγική αυτή εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι εφαρμόστηκε κατά το δυνατόν από τον Ελληνα πρωθυπουργό. Με βάση την περίφημη Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου, είναι προφανές ότι οι χώρες που αναφέρονται στο έγγραφο ως οι σύμμαχοι της Αθήνας τήρησαν θετική στάση και συνέβαλαν στην επίτευξη συμφωνίας.

Η αμερικανική πλευρά ανησυχούσε μήπως η πλήρης κυριαρχία του Βερολίνου οδηγούσε ηθελημένα ή αθέλητα σε κατάρρευση της Ευρωζώνης, κάτι που είναι αντίθετο με τα αμερικανικά συμφέροντα. Γι’ αυτό προσπάθησε να αναδείξει τη σημασία του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας και να κάνει συνεχείς αναφορές στο θέμα της αναπροσαρμογής του χρέους.

Ο Έλληνας πρέσβης στην Ουάσιγκτον επισημαίνει ότι μεταξύ των κυβερνήσεων Ομπάμα και Τσίπρα υπήρξε κάτι παραπάνω από μια απλή συνεργασία, καθώς ενεπλάκησαν, πέραν του Λευκού Οίκου, υψηλόβαθμα στελέχη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, κορυφαία στελέχη του υπουργείου Οικονομικών και παράγοντες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ολοι αυτοί βρίσκονταν σε συνεχή επικοινωνία όχι μόνο με την Αθήνα, αλλά και με ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, προκειμένου να μην καταρρεύσει η Ελλάδα, να μείνει ζωντανή η Ευρωζώνη και παράλληλα να μην υπάρξει κρίση στις σχέσεις Ουάσιγκτον - Βερολίνου.

Κληρονομική διαδοχή

Οι εθνικές διατάξεις περί κληρονομικής διαδοχής διαφέρουν σημαντικά από το ένα κράτος μέλος στο άλλο (π.χ. ως προς την ιδιότητα κληρονόμου, τις κληρονομικές μερίδες, τη νόμιμη μοίρα, την έκταση της ελευθερίας σύνταξης διαθήκης, τον τρόπο διαχείρισης της κληρονομιάς, την έκταση της ευθύνης των κληρονόμων για χρέη του κληρονομηθέντος, κ.λπ). Στις διασυνοριακές υποθέσεις κληρονομικής διαδοχής, έχει επιτακτική σημασία να προσδιοριστεί το δικαστήριο που είναι αρμόδιο να επιληφθεί της υπόθεσης, καθώς και το εφαρμοστέο δίκαιο.

Σημαντικό βήμα για τη διευκόλυνση των διασυνοριακών κληρονομικών διαδοχών υπήρξε η θέσπιση, στις 4 Ιουλίου 2012, νέων κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) με τους οποίους οι πολίτες θα μπορούν να αντιμετωπίζουν ευκολότερα τις νομικές πτυχές μιας διεθνούς χαρακτήρα διαθήκης ή κληρονομικής διαδοχής. Οι νέοι αυτοί κανόνες θα εφαρμόζονται στην κληρονομική διαδοχή των ατόμων που θα πεθάνουν από τις 17 Αυγούστου 2015 και μετά.

Ο κανονισμός θα διασφαλίζει ότι μια δεδομένη κληρονομική διαδοχή αντιμετωπίζεται συνεκτικά, βάσει ενός δικαίου και από μια και μόνο αρχή. Κατ’ αρχήν, τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο οι πολίτες είχαν την τελευταία συνήθη διαμονή τους έχουν διεθνή δικαιοδοσία να επιληφθούν της κληρονομικής διαδοχής και θα εφαρμοστεί το δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους. Ωστόσο, οι πολίτες μπορούν να επιλέξουν το δίκαιο της χώρας της οποίας έχουν την ιθαγένεια ως δίκαιο εφαρμοστέο στην κληρονομική διαδοχή τους. Με την εφαρμογή ενός δικαίου από μια και μόνο αρχή σε διασυνοριακή κληρονομική διαδοχή αποφεύγονται παράλληλες διαδικασίες με ενδεχομένως αντικρουόμενες δικαστικές αποφάσεις. Επίσης, διασφαλίζεται ότι οι αποφάσεις που εκδίδονται σε κράτος μέλος αναγνωρίζονται σε όλη την ΕΕ χωρίς να απαιτείται ειδική διαδικασία.

Ο κανονισμός καθιερώνει επίσης το ευρωπαϊκό κληρονομητήριο. Πρόκειται για έγγραφο το οποίο εκδίδεται από την αρχή που επιλαμβάνεται της κληρονομικής διαδοχής και χρησιμοποιείται από τους κληρονόμους, κληροδόχους, διαχειριστές της κληρονομίας και εκτελεστές διαθήκης, για να αποδεικνύουν την ιδιότητά τους και να ασκούν τα δικαιώματα ή τις εξουσίες τους σε άλλα κράτη μέλη. Το ευρωπαϊκό κληρονομητήριο μόλις εκδοθεί, θα αναγνωρίζεται σε όλα τα κράτη μέλη χωρίς να απαιτείται ειδική διαδικασία.

Στις 9 Δεκεμβρίου 2014, η Επιτροπή εξέδωσε εκτελεστικό κανονισμό που καθορίζει τα προς χρήση έντυπα στο πλαίσιο του κανονισμού περί κληρονομικής διαδοχής (διατίθενται εδώ σε μορφότυπο Word(346 Kb) και PDF(827 Kb)). Μεταξύ αυτών των εντύπων είναι το ευρωπαϊκό κληρονομητήριο (μόρφοτυπος Word(215 Kb) και PDF(503 Kb)). Τα έντυπα αυτά μπορούν να χρησιμοποιούνται από την 17η Αυγούστου 2015. Στο εγγύς μέλλον η πύλη της ηλεκτρονικής δικαιοσύνης θα παρέχει τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συμπλήρωσης των εντύπων.

Η Δανία, η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν συμμετέχουν στον κανονισμό. Ως εκ τούτου, οι διαδικασίες κληρονομικής διαδοχής τις οποίες χειρίζονται οι αρχές των εν λόγω τριών κρατών μελών θα εξακολουθούν να διέπονται από εθνικούς κανόνες.

Τα θέματα που αφορούν τη φορολόγηση κληρονομιών αποκλείονται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού.

Για να συμβουλευθείτε τα δελτία που αφορούν το εθνικό δίκαιο και τις διαδικασίες για την κληρονομική διαδοχή σε κάθε κράτος μέλος επιλέξτε τις σχετικές εθνικές σημαίες στην παρούσα σελίδα.

Τα δελτία εκπονήθηκαν από το Ευρωπαϊκό Δικαστικό Δίκτυο για αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΔΔ-αστικές υποθέσεις) σε συνεργασία με το Συμβούλιο των Συμβολαιογραφικών Συλλόγων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (CNUE).


https://e-justice.europa.eu/content_successions-166-el.do?init=true

Υποψήφιος Αρχηγός της ΝΔ με 18 Βίλες σε Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Αθήνα, Τήνο και Τζια

 

Η σπουδή του Κυριάκου Μητσοτάκη να δηλώσει πρώτος-πρώτος υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δίνει το στίγμα για την επόμενη ημέρα της παράταξης. Παιδιά του κομματικού σωλήνα, απόγονοι της κληρονομικής δημοκρατίας, επιφανείς εκπρόσωποι της οικογενειοκρατίας…

POLL - Ποιος θέλετε να είναι ο νέος ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας;

Οι διεργασίες για την ανάδειξη νέου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας έχουν αρχίσει και τα ονόματα που έχουν γραφτεί είναι ήδη πολλά.

Από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έχει ανακοινώσει επίσημα την υποψηφιότητά του, μέχρι τον Κωστή Αϊβαλιώτη που είναι το troll της παρέας. Το Koolnews κάνει σήμερα το πρώτο μεγάλο poll, θέλοντας να πιάσει τον παλμό της κοινωνίας.

Εσείς, ποιο από τα παρακάτω στελέχη θα θέλατε να δείτε στην αρχηγεία της Νέας Δημοκρατίας;

Ψηφίστε και δείτε τα έως τώρα αποτελέσματα.

Κυριάκος Μητσοτάκης
Δημήτρης Αβραμόπουλος
Όλγα Κεφαλογιάννη
Μανώλης Κεφαλογιάννης
Βαγγέλης Μεϊμαράκης
Κωστής Αϊβαλιώτης
Νίκος Δένδιας
Πέτρος Τατούλης
Μαυρουδής Βορίδης
Άδωνις Γεωργιάδης
Απόστολος Τζιτζικώστας
Ντόρα Μπακογιάννη
Κώστας Μπακογιάννης
Βασίλης Κικίλιας
Νίκος Χατζηνικολάου

Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας!

Κυριάκος Μητσοτάκης
6%
376

Δημήτρης Αβραμόπουλος
32%
1982

Όλγα Κεφαλογιάννη
6%
367

Μανώλης Κεφαλογιάννης
0%
29

Βαγγέλης Μεϊμαράκης
4%
229

Κωστής Αϊβαλιώτης
2%
110

Νίκος Δένδιας
2%
113

Πέτρος Τατούλης
1%
77

Μαυρουδής Βορίδης
3%
198

Άδωνις Γεωργιάδης
4%
246

Απόστολος Τζιτζικώστας
5%
291

Ντόρα Μπακογιάννη
3%
160

Κώστας Μπακογιάννης
6%
401

Βασίλης Κικίλιας
4%
279

Νίκος Χατζηνικολάου
22%
1383

Eurogroup και Κομισιόν απορρίπτουν το αίτημα της ελληνικής πλευράς!!!

Η προώθηση της πρότασης του Αλ. Τσίπρα για εμπλοκή του Ευρωκοινοβουλίου στην εφαρμογή και αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, βρέθηκε στο επίκεντρο της συνάντησης που είχε σήμερα ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, στις Βρυξέλλες.

Αμέσως μετά ο κ. Τσίπρας είχε συνάντηση με τον αντιπρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου και ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη.

Στην συνάντηση εξετάστηκαν οι τρόποι με τους οποίους η ευρωομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θα συμβάλλει στις εξελίξεις αυτές ,καθώς και το πώς θα παρέμβει πολιτικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στην προσπάθεια να υλοποιηθούν πολιτικές που θα στηρίξουν τα αδύναμα στρώματα και την κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα.

Απορρίπτουν το αίτημα Eurogroup και Κομισιόν

Στο αίτημα αυτό της ελληνικής πλευράς, Eurogroup και Κομισιόν έχουν απαντήσει ότι σύμφωνα με τη συνθήκη του ESM, που δανείζει την Ελλάδα, αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε καμία περίπτωση. Ως εκ τούτου, το ευρωκοινοβούλιο δεν θα γίνει ποτέ ελεγκτής του ελληνικού μνημονίου μέχρι την εκπνοή αυτού το 2017.

Κύκλοι του Eurogroup επισημαίνουν πως ούτως ή άλλως επίτροποι και υπουργοί ενημερώνουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τις αποφάσεις, καθώς και ότι αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται μόνο στο επίπεδο των κρατών μελών.

Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse

par Pierre-Yves GOMEZ

« Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse ». Je me souviens de ce vers scandant le poème de Séféris, que, dans les années 1970, Mélina Mercouri exilée de son pays par la dictature des colonels, chantait dans toute l’Europe libre. La plainte, « Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse » agissait sur notre conscience d’européens comme un aiguillon. Et comme une espérance pour nos peuples. Un jour la Grèce libre serait accueillie dans une Europe libre. Un jour, les peuples libres de l’Europe s’accueilleront mutuellement.

Ce jour semblait venu le 1er janvier 1981 quand la Grèce fit son entrée dans ce qui s’appelait encore la Communauté européenne. Ce fut la volonté et l’honneur de la France giscardienne de l’y recevoir. Pourtant la Grèce n’avait aucune chance d’atteindre rapidement le niveau de pays industrialisés eux, depuis des décennies. C’était un pays pauvre, mal organisé, sans beaucoup de ressources, sans tradition manufacturière ni étatique solide. Mais ce n’était pas un PIB que nous accueillions dans la Communauté, ni une place financière, ni une perspective d’investissement juteux. C’était un peuple. C’était Athènes et la mer Egée. C’était notre histoire européenne.

Il aurait fallu être conséquent. Déployer un projet politique à la hauteur de cette Europe imaginaire. Ce n’est pas ce que nous avons fait. Quand il fallut donner un témoignage indiscutable de notre destin commun, nous avons accueilli la Grèce dans la zone euro en 1999. En guise de destin, nous lui avons offert un avenir financier. Même s’il était évident que pour tout économiste formé aux travaux de Robert Mundell, la disparité entre les économies nationales jetait sur cet avenir une malédiction initiale.

Pour la démentir, nous avons inondé la Grèce de financements bruxellois. L’objectif était de créer des équipements publics modernes. Les travaux publics, c’est bien connu depuis Keynes, sont les catalyseurs de la croissance économique. Avec l’argent du budget européen, les entreprises européennes ont donc construit des routes, des ponts et, partout, des infrastructures urbaines de style international. J’ai vu, années après années, des places poussiéreuses de villages transformées en squares impeccables avec fontaines et dallages de pierres, comme on en trouve dans les villages de la Costa Brava. J’ai vu l’aéroport d’Athènes, bâti par les Allemands pour les jeux Olympiques de 2004, grandiose temple de marbre à la gloire des voyages de masse, colossale et disproportionné. J’ai vu, entre des villages perdus, des routes asphaltées aussi inutiles que coûteuses à préserver. Problème : ces infrastructures n’ont pas été relayées par le développement d’entreprises nationales. En revanche, elles doivent désormais être entretenues par la puissance publique grecque…

Et pendant ce temps, la Grèce s’est satisfaisait de ces cadeaux imprudents et les Grecs s’enivraient des délices de la nouvelle société de consommation, des hypermarchés qu’inauguraient les firmes européennes, des produits étrangers qu’ils importaient et payaient, entre autres, par les subventions et les crédits européens. On travaillait comme avant, c’est-à-dire au rythme d’une société frugale, mais on consommait au rythme d’une économie vorace. Le petit pays pauvre avait endossé les habits du consommateur obèse. Il y flottait. Il fallait des revenus suffisants pour permettre cette consommation, on augmenta les salaires, on embaucha des milliers de fonctionnaires qui atteignirent près de 20% de la population active, on octroya un système de retraite généreux (du même ordre que celui du Danemark, retraite à 65 ans, 110% du revenu moyen)… Ainsi la boucle économique se bouclait dans une logique intrinsèquement perverse, une illusion commune à ceux qui faisaient des affaires et à ceux qui vivaient à crédit. Une façon libérale de faire l’Europe, libéralisme qui s’exprime, le plus souvent, par la paresse à anticiper les conséquences collectives de choix individuels légitimes mais bornés.

Car à court terme, tout se passait bien. On a oublié aujourd’hui qu’entre 1990 et 2007, ce sont les pays du Sud (et l’Irlande) qui ont tiré la croissance européenne. La Grèce elle-même a vu son PIB augmenter de 4% en moyenne durant cette période (contre 2% pour la France). Débouché pour nos produits, elle était l’espoir de l’économie européenne et la référence du FMI. Les poètes de la finance, qui ne dédaignent pas le lyrisme, parlaient même des « tigres » de la Méditerranée.
Et pendant ce temps aussi, la dette s’accroissait.

La plupart des problèmes monétaires se résument à des questions hydrauliques. Si on verse des liquidités quelque part il faut les prendre ailleurs. Si on les reçoit aujourd’hui sans contrepartie marchande, c’est qu’il faudra les rembourser plus tard. La Grèce s’est donc s’endettée. Pendant des décennies les financements ont été pris chez les contribuables et les épargnants de l’Europe du Nord, dont les banques se sont installées au pays de Diogène pour y faire des affaires, financer les infrastructures publiques et à moindre échelle, les investissements privés. Et aussi vendre, sur leurs propres marchés des capitaux, la belle histoire de la globalisation de l’économie et de la croissance internationale de leurs banques.

La dette s’accroissait elle, toujours. En 2012, elle atteignait 160% du PIB juste derrière celle du Japon (175%).

De fait, depuis 2007, on savait que l’histoire tournait inexorablement mal (et pas que pour la Grèce). L’économie grecque ne créait pas assez de richesse pour rembourser les échéances d’une dette que l’indolence calculée des financiers et des politiques locaux laissait s’accumuler. Il fallait arrêter la pompe à endettement. Habilement, les banques, les assureurs, les fonds de pension et les fonds d’investissement qui détenaient 206 milliards d’euros de créances ont abandonné 50% de leurs créances en échange d’une recapitalisation par leurs Etats effrayés à l’idée d’un effondrement général du système bancaire en cas de défaillance hellène. Ce qui revenait, au final, à transformer des dettes privées en dettes publiques. Ils plaidèrent qu’ils avaient été trompés par les autorités grecques et que les comptes avaient été falsifiés.

On fit semblant de les croire (car au fond, n’est-ce pas le métier du banquier de vérifier les comptes ? et celui d’un fonds d’investissement d’investir prudemment ?). On laissa s’installer l’idée que face aux autres Européens impeccables et sérieux, les Grecs étaient de fieffés coquins et d’invétérés menteurs. Et aussi des fainéants. On dut aux poètes de la littérature financière, cette trouvaille dont on n’a pas mesuré la résonnance culturelle et politique, d’appeler PIGS (en anglais, cela se traduit aussi par salopards), les pays les plus endettés d’Europe (Portugal, Italie, Grèce, Espagne) – une Europe du Sud à laquelle la ligue du Nord de la rationalité financière ne pouvait plus faire confiance. Il est vrai qu’il n’y avait plus d’affaires juteuses en perspective, les finances publiques étant désormais rincées.

Et c’est ainsi que la patrie de Platon, accueillie jadis comme une mère illustre bien que pauvre, devint le sujet de polémiques ordinaires entre les citoyens d’Europe. Les contribuables allemands, français ou lettons se sentent personnellement floués par les Grecs puisque ce sont eux qui sont impliqués maintenant dans le fardeau de la dette. Que devient le grand récit de l’Europe ? Un débat de boutiquiers, des arguties de comptoirs, les arguments d’une comptabilité ménagère qui alimentent le café du commerce européen pour savoir si les Grecs rembourseront ou pas, si leurs retraites ne sont pas indécemment généreuses ou leurs salaires exagérément élevés : le salaire minimum grec n’est-il de 684 euros mensuel contre 218 en Roumanie… C’est la guerre de tous contre tous. Les braves gens de France sont remontés contre les paresseux d’Athènes, les braves gens de Grèce contre les grippe-sous de Berlin et les braves gens de Bucarest contre tout le monde. Les banquiers se sont retirés à pas prudents de ces échanges passionnés. Faute de projet, les politiques de tous bords aboient comme des roquets pour entretenir la discorde.
« Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse ».

Notre mère spirituelle est désormais la cause de la désunion des peuples. Exclure la Grèce de la zone euro est envisagé comme l’ultime punition (comme son accueil au sein de cette zone fût célébré, jadis, comme un don généreux). On a de nouveau évité le Grexit ce 13 juillet, mais pour combien de temps ? L’illusion de croire que l’économie suffit à créer un destin commun nous voulons la faire payer et jusqu’au dernier euro.

Et nous poursuivons encore, inexorablement, tragiquement, le même discours absurde, le même enfoncement borné dans l’économisme globalisé comme horizon, comme solution, comme perspective de destin pour les peuples d’Europe. Un peu comme si pour se relancer, un couple en difficulté ne se parlait plus que des efforts à réaliser sur le budget familial… Austérité est le mot clé. Austérité c’est sérieux, c’est rationnel, c’est civilisé. C’est global. C’est un talisman puisqu’avec un peu d’effort et de sueur… Il suffit de se serrer la ceinture un moment… Peu importe que le plan d’économie lancé par Athènes dès 2009 ait déjà conduit à une diminution de 30% des salaires à niveau de prix constant. Peu importe que le chômage atteigne déjà le tiers de la population active et que le nombre de fonctionnaires ait diminué de 11%. Peu importe que le PIB soit revenu en 2014 au niveau de 1990, après la plus longue période de dépression économique qu’ait connu un pays européen depuis les années 30. Peu importe que la génération qui avait confondu, naïvement, liberté nouvelle et gavage consumériste, cette génération se trouve sans travail, sans perspective, humiliée.

Evidemment, la lutte contre la corruption n’a pas été sérieuse, une corruption massive, multiple, endémique. Ni la lutte contre l’évasion fiscale (vers l’Europe et la Suisse notamment). Les impôts ne rentrent pas et, mis sous pression, les riches s’en vont. Mais nous ne pouvons pas faire semblant de découvrir que l’Etat grec n’a jamais été fort, sauf sous la dictature des colonels (et encore). Pendant des siècles, sous le joug turc, le peuple grec a forgé son identité en résistance à l’Etat ottoman. Cela ne s’efface pas par décision du FMI. Il serait pourtant injuste de croire que les Grecs sont restés inactifs depuis plus de cinq ans. Lorsque l’on compare ce que leur gouvernement leur a fait accepter, en dépit des émeutes et des grèves, aux réformes modérées et vite atténuées que les nôtres ont tentées de mettre en œuvre en France, on se demande s’il est décent de leur donner des leçons de bonne conduite.

Les Grecs ont déjà beaucoup payé, comme les autres Européens ont payé au Portugal, en Espagne ou en Lettonie. Ce n’est pas le refus de l’austérité qui leur a fait voter Syriza en janvier 2015, mais la perspective d’une austérité sans limite. Les partis extrêmes sont les déversoirs des situations extrêmes.

Et ce n’est toujours pas suffisant et ce ne sera jamais suffisant pour rembourser une créance insurmontable, parce qu’elle est une créance sur l’absurdité. La machine à consommer financée par la machine à crédit, c’était un enchaînement halluciné. Que reste-t-il donc quand tout cela s’arrête ?
Ce sentiment que les autres pays endettés, c’est-à-dire tous les pays européens, ont aussi confusément, sentiment que l’abondance facile est derrière nous et qu’il va falloir payer bien que nous soyons incapables de rembourser, les Grecs le réalisent au quotidien. Avant nous.

Car la Grèce ne pourra pas rembourser sa dette, pas plus que le Portugal dès 2017, ni l’Italie, ni l’Espagne, ni la France (ni l’Allemagne, ni les Etats-Unis d’ailleurs). Tous les économistes le savent depuis longtemps. Nous continuons à faire tourner la grande machine hydraulique du crédit pour éviter de l’assumer et en espérant qu’une hypothétique croissance viendra rétablir les comptes, un jour. Quand la réalité dément trop cette romance, comme en Grèce (160% d’endettement !), les discours sur la vertu économique essaient de couvrir les stridences des mécanismes qui se grippent. « La Grèce paiera ! » assène-t-on scrupuleusement à ce petit pays, au cas où de plus gros, comme l’Espagne, se donneraient à d’autres extrémistes du genre de Podemos. « La Grèce paiera !», comme dans les années 1920, on criait « l’Allemagne paiera ! » avec le succès que l’on sait.

Qu’aurait-il fallu faire pour éviter cette tragédie ? Former un projet politique au sein duquel le projet économique aurait été mesuré, établi prudemment, à pas comptés. Soyons pour le progrès, mais pour le progrès lent. Un progrès qui permette à l’environnement des hommes, qu’il soit culturel ou naturel, de s’adapter par étape. L’économie ne peut pas tout et encore moins la planification économique qu’elle soit privée ou issue de l’imagination invisible des marchés. Il faut du temps pour que les équilibres se fassent, pour que les ressources se constituent, les mentalités s’adaptent, les désirs se purifient. Inonder un pays de subventions et de crédits peut avoir le même effet que le déversement d’engrais chimiques sur une terre infertile. A court terme, des moissons, plus tard un empoisonnement massif. Il faut du temps aux sociétés, ce temps dont l’impatience financière et la fièvre consommatrice nous privent. Le temps des hommes que les hommes doivent se réapproprier. Quitte à s’enrichir moins, mais patiemment, et avec sagesse attendre le moment favorable.

Que faut-il faire désormais pour sortir de cette tragédie ? Cesser d’abord d’espérer que tout reviendra comme avant avec un peu de bonne volonté et de croissance. La Grèce est dévastée pour des années. Sans doute pour les créanciers, le moment des invectives achevé, il s’agira d’effacer encore un peu une dette qui ne sera de toute façon pas recouvrée. Et pour les Grecs il faudra accepter le recul de leur pouvoir d’achat et de leur voracité consommatrice. Ce déclin de la consommation frivole, les Grecs le vivront-ils comme une humiliation que leur infligent les gros Européens repus, ou comme la chance de retrouver leur propre rythme, leur propre destin, leur liberté ?

Tout est là. Le peuple grec est placé devant un choix historique : espérer en vain que les illusions d’hier demeurent les illusions de demain, ou se reconstruire en dehors des mirages de l’euro facile. Lentement. On dira que c’est une piètre consolation de se retrouver plus pauvre et de l’accepter. Mais c’est ne pas comprendre ce qui se joue pour nous tous. Ce qui se joue, c’est la sortie d’une ère d’opulence factice qu’il faudra bien négocier tôt ou tard. Ce serait le cadeau de la Grèce à l’Europe, d’ouvrir finalement la voie d’une économie plus frugale, mais solidement reconstruite à partir de nouvelles solidarités sociales, d’une économie collaborative et inventive. Et nous Européens, d’accompagner l’expérience grecque comme une chance pour la maison commune.

Les Grecs ont besoin de dirigeants qui leur donnent pour horizon non pas d’échapper à l’effort mais de convertir l’effort en travail pour transformer leur société. Ils seront ainsi nos éclaireurs.

Reste que cela ne se fera qu’à hauteur d’homme. Car la Grèce ne se réduit pas à une question de gros sous, de notations et de comptabilité publique. La Grèce est un peuple nourri de visages et de voix. Je pense à Christos, à Artémis, à Maria, à Sophie, à Giorgos, à Thalia et tous les autres rencontrés années après années. Je pense aux visages d’amis qui s’estompaient quand le bateau s’éloignait des falaises d’Amorgos ; je pense aux soirées d’interminables discussions, à Pirgos, quand nous étions si heureux d’être européens ensemble et de parler de Paris, de Rome et de Mycènes comme d’escales communes; je pense aux dimanches pluvieux à Athènes où tout est à la fois compliqué et indifférent. Je pense à mes amis grecs, à leurs difficultés et à leur rage et à leur humiliation et leur courage et à leur espérance et au temps qu’il faudra pour réparer les plaies que notre commun égarement a ouvertes. Et je salue le temps des hommes que cela prendra.

Elle reste notre conscience : « Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse ».

Movo o Zorro θα απαλλάξει την ΝΔ από τους τουρίστες

Π. Ψωμιάδης: Να με έχετε «υπ' όψιν» για την ηγεσία της ΝΔ

Να τον έχουν "υπ' όψιν τους" διαμηνύει στους ιθύνοντες της Ν.Δ. ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, σε σχέση με τη διαδικασία εκλογής προέδρου του κόμματος, υπενθυμίζοντας ότι ήταν υποψήφιος πρόεδρος στις εκλογές του 2009.

Με γραπτή δήλωση του, ο ίδιος δηλώνει βέβαιος πως θα υπάρξουν εκπλήξεις στη διαδικασία κατάθεσης υποψηφιοτήτων.

Ζητεί "να απαλλαγεί η παράταξη από τους τουρίστες, από τους κομματικούς ανθρωποδιώχτες, από αυτούς που για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους ήθελαν και θέλουν τη Ν.Δ ένα μικρό κόμμα".

Έγινα υφυπουργός… παλιοπούστηδες

H νέα κυβέρνηση, η οποία μάλλον θυμίζει ανασχηματισμό!!!

Η νέα κυβέρνηση θα ορκιστεί την Τετάρτη το πρωί στις 10:30, καθώς ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αναχωρήσει για να συμμετάσχει στη Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό.

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης:

Πρωθυπουργός: Αλέξης Τσίπρας

Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης: Γιάννης Δραγασάκης

Υπουργός Εσωτερικών: Παναγιώτης Κουρουμπλής

Υφυπουργός Εσωτερικών: Γιάννης Μπαλάφας

Αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης: Χριστόφορος Βερναρδάκης

Αναπληρωτής υπουργός ΠΡΟΠΟ Δημόσιας Τάξης: Νίκος Τόσκας

Αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής πολιτικής: Γιάννης Μουζάλας

Υφυπουργός Μακεδονίας Θράκης: Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά

Υπουργός Οικονομίας: Γιώργος Σταθάκης

Υφυπουργός για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ: Αλέξης Χαρίτσης

Υπουργός Υποδομών: Χρήστος Σπίρτζης

Υφυπουργός: Δημήτρης Καμμένος

Υπουργός Ναυτιλίας: Θοδωρής Δρίτσας

Υπουργός Τουρισμού: Έλενα Κουντουρά

Υπουργός για θέματα βιομηχανίας: Θεοδώρα Τζάκρη

Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης: Παναγιώτης Σκουρλέτης

Αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος: Γιάννης Τσιρώνης

Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης: Βαγγέλης Αποστόλου

Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης: Μάρκος Μπόλαρης

Υπουργός Οικονομικών: Ευκλείδης Τσακαλώτος

Αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών:Τρύφων Αλεξιάδης

Αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών: Γιώργος Χουλιαράκης

Υπουργός Παιδείας: Νίκος Φίλης

Υφυπουργός για θέματα έρευνας και καινοτομίας: Κώστας Φωτάκης

Αναπληρώτρια για τη Νέα Γενιά: Σία Αναγνωστοπούλου

Υπουργός Πολιτισμού: Αριστείδης Μπαλτάς

Υφυπουργός Αθλητισμού: Σταύρος Κοντονής

Υπουργός Εργασίας: Γιώργος Κατρούγκαλος

Αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης: Θεανώ Φωτίου

Αναπληρώτρια υπουργός καταπολέμησης ανεργίας: Ράνια Αντωνοπούλου

Υπουργός Υγείας: Ανδρέας Ξανθός

Αναπληρωτής υπουργός Υγείας: Παύλος Πολάκης

Υπουργός Εξωτερικών: Νίκος Κοτζιάς

Αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών: Δημήτρης Μάρδας

Αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις: Νίκος Ξυδάκης

Υφυπουργός Εξωτερικών: Γιάννης Αμανατίδης

Υπουργός Εθνικής Άμυνας: Πάνος Κάμμενος

Αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας: Δημήτρης Βίτσας

Υπουργός Δικαιοσύνης: Νίκος Παρασκευόπουλος

Υπουργός Επικρατείας για αντιμετώπιση της διαφθοράς: Δημήτρης Παπαγγελόπουλος

Υπουργός Επικρατείας: Αλέκος Φλαμπουράρης

Υπουργός Επικρατείας: Νίκος Παππάς

Υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ: Τέρενς Κουικ

Για το προεδρείο της Βουλής, θα προταθεί ο Νίκος Βούτσης.

Tο σκάνδαλο της Volkswagen και γιατί τα Ελληνικά ΜΜΕ σιωπούν;;;;;

Ένα από τα πιο σημαντικά σκάνδαλα στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία ήρθε να πλήξει την καρδιά της Ευρωπαϊκής οικονομίας και κυρίαρχα της Γερμανίας, μετά την αποκάλυψη ότι εξαπατούσε τους καταναλωτές καθώς χρησιμοποιούσε λογισμικό για πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα που παραποιούσε τις μετρήσεις για τις εκπομπές ρύπων.

Το σκάνδαλο, όπως επισημαίνει ο Βρετανικος Guardian αναμένεται να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τις αυτοκινητοβιομηχανίες, καθώς υπάρχει πιθανότητα να έχουν παραποιηθεί και σε άλλες εταιρείες τα αποτελέσματα των μετρήσεων ρύπων προκαλώντας τεράστιο κόστος από τις ανακλήσεις και τα πρόστιμα.

Συγκεκριμένα, η εταιρεία θα μπορούσε να δεχτεί πρόστιμα τα οποία να ξεπερνούν τα 18 δισεκατομμύρια δολάρια, ποινικές διώξεις για τα στελέχη της και νομικές ενέργειες από πελάτες και μετόχους της προκαλώντας της ανεπανόρθωτες ζημιές. Ήδη το δικηγορικό γραφείο των ΗΠΑ Hagens Berman έχει ήδη ξεκινήσει μια τέτοια δράση μηνύοντας της εταιρία για λογαριασμό όσων είχαν αγοράσει τα επηρεαζόμενα αυτοκίνητα.

Γιατί όμως σιωπούν τα ελληνικά ΜΜΕ;

Ο όμιλος Volkswagen με έδρα τη Γερμανία είναι η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία στην Ευρώπη αλλα και παγκοσμίως. Στα μέσα της φετινής χρονιάς οι πωλήσεις του Ομίλου ανήλθαν σε 5.040.000 οχήματα. Το μέγεθος της οικονομικής αυτής καταστροφής προστατεύεται από τα μεγάλα ΜΜΕ σε όλη την Ευρώπη για ευνόητους λόγους.

Η εταιρεία, γερμανικών συμφερόντων επαναλαμβάνουμε, αποτελεί και έναν από τους μεγαλύτερους τροφοδότες των διαφημιστικών ροών στην Ελλάδα αφού χιλιάδες ευρώ ρέουν προς τα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία ως γνωστόν έχουν πολύ καλή σχέση με τα συμφέροντα της εν λόγω χώρας και ουδέποτε υπηρέτησαν την ανεξάρτητη δημοσιογραφία.

Είναι επίσης γνωστό ότι τα ελληνικά ΜΜΕ πάντα απέκρυπταν τα σκάνδαλα των γερμανικών εταιριών που από τη χώρα μας έχουν αποκομίσει τα τελευταία 40 χρόνια πάρα πολλά εκατομμύρια.

Το ερώτημα λοιπόν που πλέον τίθεται ανοιχτά μετά και από την εξόφθαλμη απόκρυψη ενός από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα εξαπάτησης με σκοπό το κέρδος, είναι για πόσο η σχέση της δημοσιογραφικής έρευνας θα κινείται σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα συμφέροντα που τη χρηματοδοτούν και όχι με εκείνα που υποτίθεται πως πρέπει να εξυπηρετεί, δηλαδή της κοινωνίας.

Άνοιξε ο χορός των υποψηφιοτήτων

Με μια αιφνιδιαστική κίνηση ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης 48 ώρες μετά την εκλογική ήττα αποφάσισε να ανοίξει τις διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου στη ΝΔ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του real.gr τόσο ο Κώστας Καραμανλής όσο και ο Αντώνης Σαμαράς εκφράζουν τις ενστάσεις τους για την απόφαση του προέδρου της ΝΔ καθώς εκτιμούν πως αυτή τη στιγμή ο τόπος χρειάζεται μια ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση απέναντι στα σκληρά μέτρα που θα φέρει προς ψήφιση η κυβέρνηση.

Ωστόσο ο Πρόεδρος της ΝΔ είναι αποφασισμένος να προχωρήσει καθώς θα ήταν ανακόλουθος με τα όσα είχε υποστηρίξει στις εκλογές του Ιανουαρίου.

Ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης μιλώντας με δημοσιογράφους ανέφερε ότι από σήμερα, με βάση το καταστατικό, αναλαμβάνει υπηρεσιακός πρόεδρος του κόμματος και θα ασκεί τα στοιχειώδη καθήκοντά του μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου.

Για το ενδεχόμενο δικής του υποψηφιότητας απάντησε ότι, το πιθανότερο είναι να μην θέσει υποψηφιότητα καθώς, εξήγησε, διαφωνεί με τη διαδικασία.

«Προς το παρόν κλίνω στο “όχι” γιατί είναι γνωστό ότι διαφωνώ με αυτή τη διαδικασία. Το πιθανότερο είναι να μην είμαι. Εκτός και αν δεν υπάρχει κανείς υποψήφιος», δήλωσε συγκεκριμένα και υπενθύμισε τις αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν όταν σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ είχε μιλήσει για αλλαγή της διαδικασίας εκλογής του προέδρου.

Τόνισε επιπλέον, ότι, δεν υπάρχει τρόπος αλλαγής του καταστατικού, ενώ σημείωσε πως πλέον στον κόμμα αναλαμβάνει τα πάντα η ΚΕΦΕ (Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή).

Ο ίδιος, διευκρίνισε ότι, ως υπηρεσιακός δεν έχει δικαίωμα να συγκαλέσει τα όργανα και πως η όποια κουβέντα για τα αίτια της εκλογικής ήττας θα γίνει κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκλογής νέου προέδρου.

Όσο για την κριτική που δέχεται είπε ότι θα απαντήσει και σημείωσε: «Η κεντροδεξιά πάντα είχε γραμμή συνεννόησης και μετριοπάθειας και ψήφιζε πάντα σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον».

Άνοιξε ο χορός των υποψηφιοτήτων

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα διεκδικήσει όπως όλα δείχνουν την ηγεσία του κόμματος και έχει από το πρωί συσκέψεις με τους στενούς του συνεργάτες.

Ο Μάκης Βορίδης χαρακτήρισε σωστή την κίνηση Μεϊμαράκη, ωστόσο δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι θα κάνει αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Απολύτως ορθή χαρακτήρισε ο Μάκης Βορίδης την απόφαση να ξεκινήσουν από σήμερα οι διαδικασίες εκλογής προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, χωρίς ωστόσο να ξεκαθαρίζει αν θα είναι ή όχι υποψήφιος.

«Πολύ σωστά ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ανοίγει αυτή τη διαδικασία», ανέφερε χαρακτηριστικά ο βουλευτής της Ν.Δ. μιλώντας στην εκπομπή "Κοινωνία Ώρα MEGA", σημειώνοντας ότι πρόκειται για ένα θέμα που βρισκόταν σε εκκρεμότητα μετά την παραίτηση Σαμαρά.

Ερωτηθείς αν θα είναι υποψήφιος απάντησε: «Θα το δούμε στην πορεία, δεν είναι κάτι που έχω να πω τώρα». Για τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη ο κ. Βορίδης είπε ότι «είναι ένα από τα λαμπρά στελέχη της ΝΔ, έχει παίξει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, έδωσε ένα σπουδαίο αγώνα στις εκλογές και έχει να προσφέρει. Αν θα έχει υποψήφιος ή όχι είναι δικό του θέμα», πρόσθεσε.
Το ίδιο ισχύει και για τον Νίκο Δένδια.

Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να είναι και αυτός υποψήφιος για την αρχηγία στη ΝΔ.

Σταθερός στην πρόθεσή του να διεκδικήσει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας εμφανίστηκε ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, μιλώντας στην εκπομπή "Ανοιχτά Μικρόφωνα" του Πρακτορείου 104,9 FM.

"Ασφαλώς και εμμένω. Καταλαβαίνω ότι πάμε πλέον σε μια διαδικασία εξελίξεων στο θέμα [...] αλλά νομίζω ότι εκείνο που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι οι πολιτικές παρεμβάσεις προκειμένου να αποτραπούν γεγονότα, τα οποία συμβαίνουν μετά" ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Τατούλης.

Σχετικά με το αν συνιστά κόλλημα για την υποψηφιότητά του το γεγονός ότι δεν έχει βουλευτική ιδιότητα, σημείωσε: "Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να αντιμετωπίσεις αυτό το πρόβλημα. Εκείνο που νομίζω ότι αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη περισσότερο από καθετί η Νέα Δημοκρατία είναι ο επανακαθορισμός των ορίων και των απόψεών της πάνω σε κρίσιμα θέματα".

Γεωργιάδης: Δεν μ’ αρέσει η «πασαρέλα» των υποψηφίων

«Δεν μ΄ αρέσει η “πασαρέλα” των υποψηφίων, ούτε θα χαρώ αν δω μία διαδικασία με πολλούς υποψηφίους, δηλαδή 10-15, γιατί φοβάμαι ότι αυτό θα "τραυματίσει" την παράταξη».

Aυτό δήλωσε στο Star ο Άδωνις Γεωργιάδης, όσον αφορά την επόμενη μέρα της Νέας Δημοκρατίας.

Παράλληλα, ο βουλευτής της ΝΔ αναφέρθηκε και στο ενδεχόμενο της δικής του υποψηφιότητας για την προεδρία του κόμματος, λέγοντας:

«Δεν έχω αυτήν τη στιγμή τέτοιου είδους σχέδια» και συνέχισε προσθέτοντας πως θα ήθελε να δει από τη Νέα Δημοκρατία να υπερασπίζεται τις ιδέες της φιλελεύθερης Δεξιάς, όπως αυτές εκφράζονται στην Ευρώπη.

Ο πρώην υπουργός υπογράμμισε ότι «το εκλογικό αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό εάν οι 200.000 ψηφοφόροι που ψήφισαν την Νέα Δημοκρατία τον Ιανουάριο, δεν επέλεγαν την αποχή την Κυριακή».

Διπλός μπελάς για Τζένιφερ Άνιστον και Τζάστιν Θερού!

Την καλύτερή τους περίοδο περνούν οι Τζένιφερ Άνιστον και Τζάστιν Θερού! Μετά τον ευτυχισμένο γάμο τους, ετοιμάζονται να ζήσουν το θείο δώρο του να γίνουν γονείς.

Την αποκάλυψη για την εγκυμοσύνη της ηθοποιού, που φαίνεται ότι περιμένει δίδυμα, έκανε το περιοδικό ΟΚ!. Το δημοσίευμα μάλιστα, αναφέρει ότι η Χολιγουντιανή σταρ μετά από πολλές προσπάθειες θα καταφέρει τελικά να αποκτήσει παιδάκια.



Η Τζένιφερ πληροφορήθηκε ότι θα γίνει μητέρα μόνο λίγες ημέρες πριν από το μυστικό γάμο της με τον σύντροφό της, στην έπαυλή τους στην Καλιφόρνια. Και βέβαια, το ανακοίνωσε με χαρά σε εκείνον, ετοιμάζοντας του και ένα ρομαντικό δείπνο. Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ, τότε δεν γνώριζε ότι περιμένει δίδυμα. Το έμαθε αργότερα, όταν ο Τζάστιν βρισκόταν στα γυρίσματα μιας ταινίας στο Τέξας.



Η 46χρονη έστειλε στον καλό της μια φωτογραφία από τον υπέρηχο που είχε κάνει και αστειευόμενη του έγραψε: «διπλός μπελάς!». Προς το παρόν, το ζευγάρι δεν έχει πάρει επίσημη θέση, ωστόσο, σε πρόσφατη εμφάνισή της η Άνιστον φαινόταν ότι είχε παχύνει λίγο. Όλοι νόμιζαν ότι ήταν από το χαλαρό πρόγραμμα διατροφής της στο μήνα του μέλιτος, αλλά η διάσημη ηθοποιός είχε το δικό της κρυφό μυστικό….

Αυτοί είναι οι 300 που θα μας κυβερνήσουν!!!

Μετά την καταμέτρηση των ψηφοδελτίων διαμορφώθηκε η νέα Βουλή των Ελλήνων και τα ονόματα των βουλευτών που θα την απαρτίζουν.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στην Α' εκλογική περιφέρεια της Αθήνας εξασφάλισαν από τέσσερις έδρες, ενώ στη Β΄ περιφέρεια ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζει 17 έδρες και η ΝΔ 12. Από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει 5 έδρες και η ΝΔ 4.

Διαβάστε τη νέα σύνθεση της Βουλής

Α' Αθηνών
ΣΥΡΙΖΑ: Αλέκος Φλαμπουράρης, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Νίκος Βούτσης, Νίκος Φίλης
ΝΔ: Όλγα Κεφαλογιάννη, Βασίλης Κικίλιας, Ντόρα Μπακογιάννη, Νικήτας Κακλαμάνης
Χρυσή Αυγή: Νίκος Μιχαλολιάκος (ο γραμματέας της ΧΑ θα επιλέξει την έδρα της Β’ Αθήνας για να εκλεγεί η σύζυγός του Ελένη Ζαρούλια)
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Κώστας Σκανδαλίδης
ΚΚΕ: Λιάνα Κανέλλη
Το Ποτάμι: Σπύρος Λυκούδης
ΑΝΕΛ: Έλενα Κουντουρά
Ένωση Κεντρώων: Μάριος Γεωργιάδης

Β’ Αθηνών
ΣΥΡΙΖΑ: Ευκλείδης Τσακαλώτος, Παναγιώτης Κουρουμπλής, Νίκος Παππάς, Γιάννης Μπαλάφας, Πάνος Σκουρλέτης, Νίκος Ξυδάκης, Νικόλαος Τόσκας, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Γιώργος Δημαράς, Γιάννης Θεωνάς, Χρήστος Σπίρτζης, Βασιλική Κατριβάνου, Χαρά Καφαντάρη, Γιάννης Τσιρώνης, Ελένη Αυλωνίτου, Αννέτα Καββαδία, Στάθης Παναγούλης
ΝΔ: Βαγγέλης Μεϊμαράκης (έχει δηλώσει ότι θα κρατήσει την έδρα στην παραδοσιακή του περιφέρεια), Νίκος Δένδιας, Κυριάκος Μητσοτάκης, Αδωνις Γεωργιάδης, Κωστής Χατζηδάκης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Γιώργος Κουμουτσάκος, Άννα Καραμανλή, Σοφία Βούλτεψη, Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Κατερίνα Παπακώστα Σιδηροπούλου
Χρυσή Αυγή: Νίκος Μιχαλολιάκος, Γεώργιος Γερμενής, Ηλίας Παναγιώταρος
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Φώφη Γεννηματά, Ανδρέας Λοβέρδος
ΚΚΕ: Δημήτρης Κουτσούμπας, Θανάσης Παφίλης, Χρήστος Κατσώτης
Το Ποτάμι: Γρηγόρης Ψαριανός, Χάρης Θεοχάρης, Γιώργος Αμυράς
ΑΝΕΛ: Πάνος Καμμένος, Θανάσης Παπαχριστόπουλος (Αν ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ κρατήσει την
έδρα του Ηρακλείου θα μπει στη Βουλή ο Τέρενς Κουίκ)
Ένωση Κεντρώων: Βασίλης Λεβέντης, Γεώργιος-Δημήτριος Καρράς

Α' Πειραιώς
ΣΥΡΙΖΑ: Θεόδωρος Δρίτσας, Ελένη Σταματάκη, Κώστας Δουζίνας, Γεωργία Γεννιά
ΝΔ: Κώστας Κατσαφάδος
Χρυσή Αυγή: Νίκος Κούζηλος
Β' Πειραιώς
ΣΥΡΙΖΑ: Δημήτρης Βίτσας, Νίνα Κασιμάτη, Εύη Καρακώστα
ΝΔ: Γιάννης Τραγάκης
Χρυσή Αυγή: Γιάννης Λαγός
ΚΚΕ: Διαμάντω Μανωλάκου
ΑΝΕΛ: Δημήτρης Καμμένος
Ένωση Κεντρώων: Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου

Αττικής
ΣΥΡΙΖΑ: Αριστείδης Μπαλτάς, Νάσος Αθανασίου, Πάνος Σκουρολιάκος, Γιώργος Πάντζας, Γιάννης Δέδες
ΝΔ: Μάκης Βορίδης, Γεωργία Μαρτίνου, Γιώργος Βλάχος, Θανάσης Μπούρας
Χρυσή Αυγή: Ηλίας Κασιδιάρης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Εύη Χριστοφιλοπούλου
ΚΚΕ: Γιάννης Γκιόκας
Το Ποτάμι: Γιώργος Μαυρωτάς
ΑΝΕΛ: Κώστας Κατσίκης
Ένωση Κεντρώων: Δημήτριος Καβαδέλλας

Α΄Θεσσαλονίκης
ΣΥΡΙΖΑ: Νίκος Παρασκευόπουλος, Γιάννης Αμανατίδης, Τάσος Κουράκης, Μάρκος Μπόλαρης, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης
ΝΔ: Κώστας Καραμανλής, Κώστας Γκιουλέκας, Σταύρος Καλαφάτης, Έλενα Ράπτη
Χρυσή Αυγή: Αντώνης Γρέγος
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Βαγγέλης Βενιζέλος
ΚΚΕ: Γιάννης Δελής
Το Ποτάμι: Σταύρος Θεοδωράκης (την έδρα θα καταλάβει μάλλον η Χριστίνα Ταχιάου)
ΑΝΕΛ: Κώστας Ζουράρις
Ένωση Κεντρώων: Βασίλης Λεβέντης (αν επιλέξει την έδρα)

Β' Θεσσαλονίκης
ΣΥΡΙΖΑ: Σωκράτης Φάμελλος, Δημήτρης Μάρδας
ΝΔ: Θεόδωρος Καράογλου, Σάββας Αναστασιάδης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Γιώργος Αρβανιτίδης
ΚΚΕ: Θανάσης Βαρδαλής
Το Ποτάμι: Κατερίνα Μάρκου
ΑΝΕΛ: Γιώργος Λαζαρίδης
Ένωση Κεντρώων: Αριστείδης Φωκάς

Αιτωλοακαρνανίας
ΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Βαρεμένος, Μαρία Τριανταφύλλου
ΝΔ: Μάριος Σαλμάς, Κώστας Καραγκούνης
Χρυσή Αυγή: Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Δημήτρης Κωνσταντόπουλος
ΚΚΕ: Νίκος Μωραΐτης

Αργολίδας
ΣΥΡΙΖΑ: Γιάννης Γκιόλας
ΝΔ: Γιάννης Ανδριανός
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Γιάννης Μανιάτης

Αρκαδίας
ΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Παπαηλιού
ΝΔ: Κώστας Βλάσης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος

Άρτας
ΣΥΡΙΖΑ: Όλγα Γεροβασίλη, Βασίλης Τσίρκας
ΝΔ: Γιώργος Στύλιος

Αχαΐας
ΣΥΡΙΖΑ: Σία Αναγνωστοπούλου, Κώστας Σπαρτίνος, Ανδρέας Ριζούλης
ΝΔ: Ανδρέας Κατσανιώτης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Φώφη Γεννηματά (Την έδρα θα καταλάβει ο Θόδωρος Παπαθεοδώρου, εφόσον η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κρατήσει την έδρα της στη Β’ Αθήνας, όπως έχει πει)
ΚΚΕ: Νίκος Καραθανασόπουλος
ΑΝΕΛ: Νίκος Νικολόπουλος
Το Ποτάμι: Ιάσωνας Φωτήλας

Βοιωτίας
ΣΥΡΙΖΑ: Νίκος Θηβαίος
ΝΔ: Βαγγέλης Μπασιάκος
Χρυσή Αυγή: Βαγγέλης Καρακώστας

Γρεβενών
ΣΥΡΙΖΑ: Χρήστος Μπγιάλας

Δράμας
ΣΥΡΙΖΑ: Χρήστος Καραγιαννίδης
ΝΔ: Δημήτρης Κυριαζίδης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Χαρά Κεφαλίδου

Δωδεκανήσου
ΣΥΡΙΖΑ: Νεκτάριος Σαντορινιός, Δημήτρης Γάκης, Ηλίας Kαματερός
ΝΔ: Μάνος Κόνσολας
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Δημήτρης Κρεμαστινός

Έβρου
ΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Καΐσας, Αναστασία Γκαρά, Δημήτρης Ρίζος
ΝΔ: Τάσος Δημοσχάκης

Εύβοιας
ΣΥΡΙΖΑ: Βαγγέλης Αποστόλου, Γιώργος Ακριώτης, Τάσος Πρατσόλης
ΝΔ: Σίμος Κεδίκογλου
Χρυσή Αυγή: Νίκος Μίχος
ΚΚΕ: Γιώργος Μαρίνος

Ευρυτανίας
ΝΔ: Κώστας Κοντογεώργος

Ζακύνθου
ΣΥΡΙΖΑ: Σταύρος Κοντονής

Ηλείας
ΣΥΡΙΖΑ: Έφη Γεωργοπούλου-Σαλτάρη, Δημήτρης Μπαξεβανάκης, Μάκης Μπαλαούρας
ΝΔ: Κώστας Τζαβάρας
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Γιάννης Κουτσούκος

Ημαθίας
ΣΥΡΙΖΑ: Φρόσω Καρασαρλίδου, Γιώργος Ουρσουζίδης, Χρήστος Αντωνίου
ΝΔ: Απόστολος Βεσυρόπουλος

Ηρακλείου
ΣΥΡΙΖΑ: Αλέξης Τσίπρας, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Σωκράτης Βαρδάκης, Νικόλαος Ηγουμενίδης
ΝΔ: Βαγγέλης Μεϊμαράκης (τη θέση του παίρνει ο Λευτέρης Αυγενάκης)
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Βασίλης Κεγκέρογλου
ΚΚΕ: Μανώλης Συντυχάκης
Το Ποτάμι: Σπύρος Δανέλλης

Θεσπρωτίας
ΣΥΡΙΖΑ: Μάριος Κάτσης
ΝΔ: Βασίλης Γιόγιακας

Ιωαννίνων
ΣΥΡΙΖΑ: Χρήστος Μαντάς, Γιάννης Στέφος, Μερόπη Τζούφη, Γιάννης Καραγιάννης
ΝΔ: Κώστας Τασούλας

Καβάλας
ΣΥΡΙΖΑ: Δημήτρης Εμμανουηλίδης, Κώστας Μορφίδης, Γιώργος Παπαφιλίππου
ΝΔ: Νίκος Παναγιωτόπουλος

Καρδίτσας
ΣΥΡΙΖΑ: Σπύρος Λάππας, Χρυσούλα Κατσαβρία-Σιωροπούλου, Παναγιώτα Βράντζα
ΝΔ: Κώστας Τσιάρας

Καστοριάς
ΣΥΡΙΖΑ: Ολυμπία Τελιγιορίδου
ΝΔ: Μαρία Αντωνίου

Κέρκυρας
ΣΥΡΙΖΑ: Φωτεινή Βάκη, Κώστας Παυλίδης
Χρυσή Αυγή: Ιωάννης Αϊβατίδης

Κεφαλλονιάς
ΣΥΡΙΖΑ: Αφροδίτη Θεοπεφτάτου

Κιλκίς
ΣΥΡΙΖΑ: Θεόδωρος Παραστατίδης
ΝΔ: Γιώργος Γεωργαντάς
Χρυσή Αυγή: Χρήστος Χατζησάββας

Κοζάνης
ΣΥΡΙΖΑ: Δημήτρης Δημητριάδης, Θεμιστοκλής Μουμουλίδης, Γιάννης Θεοφύλακτος, Γιώργος Ντζιμάνης
ΝΔ: Γιώργος Κασαπίδης

Κορινθίας
ΣΥΡΙΖΑ: Μαρία Θελερίτη, Γιώργος Ψυχογιός, Γιώργος Τσόγκας
ΝΔ: Χρίστος Δήμας

Κυκλάδων
ΣΥΡΙΖΑ: Νίκος Συρμαλένιος, Αντώνης Συρίγος, Νίκος Μανιός
ΝΔ: Γιάννης Βρούτσης

Λακωνίας
ΣΥΡΙΖΑ: Σταύρος Αραχωβίτης
ΝΔ: Θανάσης Δαβάκης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Λεωνίδας Γρηγοράκος

Λάρισας
ΣΥΡΙΖΑ: Αλέξης Τσίπρας, Άννα Βαγενά, Νίκος Παπαδόπουλος (Αν δεν κρατήσει την έδρα ο πρόεδρος
του ΣΥΡΙΖΑ)
ΝΔ: Μάξιμος Χαρακόπουλος, Χρήστος Κέλλας
ΚΚΕ: Γιώργος Λαμπρούλης
ΑΝΕΛ: Κόκκαλης Βασίλειος
Το Ποτάμι: Μπαργιώτας Κωνσταντίνος
Ένωση Κεντρώων: Κατσιαντώνης Γεώργιος

Λασιθίου
ΣΥΡΙΖΑ: Μανώλης Θραψανιώτης
ΝΔ: Γιάννης Πλακιωτάκης

Λέσβου
ΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Πάλλης
ΝΔ: Χαράλαμπος Αθανασίου
ΚΚΕ: Σταύρος Τάσσος

Λευκάδας
ΝΔ: Θανάσης Καββαδάς

Μαγνησίας
ΣΥΡΙΖΑ: Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος, Κατερίνη Παπανάτσιου, Συμεών Μπαλλής, Δήμητρα Μανώλη.
ΝΔ: Χρήστος Μπουκώρος
Χρυσή Αυγή: Παναγιώτης Ηλιόπουλος

Μεσσηνίας
ΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Κατρούγκαλος, Παναγιώτα Κοζομπόλη-Αμανατίδη, Πέτρος Κωνσταντινέας
ΝΔ: Αντώνης Σαμαράς
Χρυσή Αυγή: Δημήτρης Κουκούτσης

Ξάνθης
ΣΥΡΙΖΑ: Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, Στάθης Γιαννακίδης, Γρηγόριος Στογιαννίδης

Πέλλας
ΣΥΡΙΖΑ: Θεοδώρα Τζάκρη, Γιάννης Σηφάκης.
ΝΔ: Γιώργος Καρασμάνης
Χρυσή Αυγή: Σαχινίδης Ιωάννης

Πιερίας
ΣΥΡΙΖΑ: Ελισσάβετ Σκουφά, Χαρίλαος Τζαμακλής, Αστέρης Καστόρης
ΝΔ: Κώστας Κουκοδήμος

Πρέβεζας
ΣΥΡΙΖΑ: Κώστας Μπάρκας
ΝΔ: Στέργιος Γιαννάκης

Ρεθύμνου
ΣΥΡΙΖΑ: Ανδρέας Ξανθός
ΝΔ: Γιάννης Κεφαλογιάννης

Ροδόπης
ΣΥΡΙΖΑ: Μουσταφά Μουσταφά, Καρά Γιουσούφ Αϊχάν
Το Ποτάμι: Ιλχάν Αχμέτ.

Σάμου
ΣΥΡΙΖΑ: Δημήτρης Σεβαστάκης

Σερρών
ΣΥΡΙΖΑ: Αφροδίτη Σταμπουλή
ΝΔ: Κώστας Αχ. Καραμανλής, Φωτεινή Αραμπατζή
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Τζελέπης Μιχαήλ
ΑΝΕΛ: Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά
Ένωση Κεντρώων: Αναστάσιος Μεγαλομύστακας

Τρικάλων
ΣΥΡΙΖΑ: Θανάσης Παπαδόπουλος, Παναγιώτα Δριτσέλη, Χρήστος Σιμορέλης
ΝΔ: Κώστας Σκρέκας

Φθιώτιδας
ΣΥΡΙΖΑ: Απόστολος Καραναστάσης, Δημήτριος Βέττας, Θανάσης Μιχελής, Γιάννης Σαρακιώτης
ΝΔ: Χρήστος Σταϊκούρας

Φλώρινας
ΣΥΡΙΖΑ: Κώστας Σέλτσας
ΝΔ: Γιάννης Αντωνιάδης

Φωκίδας
ΣΥΡΙΖΑ: Ηλίας Κωστοπαναγιώτου

Χαλκιδικής
ΣΥΡΙΖΑ: Κατερίνη Ιγγλέζη
ΝΔ: Γιώργος Βαγιωνάς
Χρυσή Αυγή: Σωτηρία Βλάχου

Χανίων
ΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Σταθάκης, Παύλος Πολάκης, Βάλια Βαγιωνάκη, Αντώνης Μπαλωμενάκης.

Χίου
ΣΥΡΙΖΑ: Ανδρέας Μιχαηλίδης
ΝΔ: Νότης Μηταράκης

Επικρατείας
ΣΥΡΙΖΑ: Γιάννης Δραγασάκης, Θεανώ Φωτίου, Νίκος Κοτζιάς, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Κώστας Γαβρόγλου
ΝΔ: Θεόδωρος Φορτσάκης, Δημήτρης Σταμάτης, Νίκη Κεραμέως, Βασίλης Οικονόμου
Χρυσή Αυγή: Χρήστος Παππάς
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Θανάσης Θεοχαρόπουλος
ΚΚΕ: Αλέκα Παπαρήγα

Yπεύθυνος ο Μεϊμαράκης αν πειραχτεί έστω μια τρίχα από τα μαλλιά μου!!!

Την στιγμή που η Ευρώπη... καίγεται με το θέμα των μεταναστών, αναζητώντας λύσεις για την αντιμετώπιση του, με πολλές χώρες να κλείνουν τα σύνορα τους και τα νησιά του Αιγαίου να παραμένουν σε απόγνωση, μαζί με πολλούς από τους πρόσφυγες που καταφτάνουν σε αυτά, η κυρία Χριστοδουλοπούλου αναζητά ηθικούς αυτουργούς σε περίπτωση που πειραχτεί έστω μία τρίχα από τα μαλλιά της!

Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Mega η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής εξέφρασε την ενόχληση της που ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας την αποκαλεί… κυρία Τασία, υποδεικνύοντας τον ως υπεύθυνο στοχοποίησης και απαξίωσης της.

«Η ΝΔ δεν έχει καμία πρόταση για το μεταναστευτικό-προσφυγικό. Τη διευκολύνει να προσωποποιεί την κριτική στο πρόσωπο μου, καταφεύγοντας σε μια ανεύθυνη και επικίνδυνη πολιτική», είπε η κυρία Χριστοδουλοπούλου, προτού αφήσει να εννοηθεί ότι κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα της.

«Το να στοχοποιείς πολιτικά έναν άνθρωπο είναι τουλάχιστον όχι απλά απρέπεια, είναι επικίνδυνο και τον καθιστώ υπεύθυνο …αν πάθει κάτι έστω, μια τρίχα από τα μαλλιά μου, οτιδήποτε και να μου συμβεί, τον καθιστώ υπεύθυνο»!

Και πρόσθεσε ότι «ο κύριος Μεϊμαράκης θέλει να κάνει την μαγκιά του, η οποία δεν είναι καθόλου μαγκιά, είναι ο γνωστός ρατσισμός και ο δεξιός συντηρητισμός. Αυτό δεν είναι χιούμορ, έχω ανεχτεί πολλά, αλλά χιούμορ δεν είναι».

Δικηγόρος κατ’ όνομα

Η κυρία Χριστοδουλοπούλου αναφέρθηκε και στην επαγγελματική ιδιότητα του κ. Μεϊμαράκη, σχολιάζοντας τα λεγόμενα του στο ντιμπέιτ με τον Αλέξη Τσίπρα, σύμφωνα με τα οποία εξάσκησε επί σειρά ετών το επάγγελμα του δικηγόρου.

«Ψεύδεται όταν λέει κάτι τέτοιο, εγώ είμαι μάχιμη δικηγόρος και ξέρω πολύ καλά ότι ο κ. Μεϊμαράκης δεν έχει παραστεί ποτέ σε αίθουσα. Εγώ, όπως ξέρετε, είμαι και συνδικαλίστρια και σας λέω ότι εμφανιζόταν, μόνο στις εκλογές, με την κουστωδία του για να ψηφίσει τον εκάστοτε δεξιό υποψήφιο».

Λεπέν σε Παπαδημούλη: Την ιδεολογία σου βαραίνουν 100 εκατομμύρια θάνατοι!

Έντονη κόντρα ξέσπασε στο Ευρωκοινοβούλιο μεταξύ της ακροδεξιάς ηγέτιδος Μαρί Λεπέν και του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη, κατά τη διάρκεια παρέμβασής του στην Ολομέλεια για το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα.

Σε μια πρωτοφανή επίθεση η επικεφαλής του ακροδεξιού, ξενοφοβικού κόμματος της Γαλλίας ξεπέρασε τα όρια, χαρακτηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς σταλινιστή τον Έλληνα πολιτικό.

Ο αντιπρόεδρος του Σώματος και μέλος της ευρωομάδας της Αριστεράς στην οποία ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ, απευθύνθηκε στο ευρωκοινοβούλιο επί των συμπερασμάτων του Συμβουλίου των Υπουργών Εσωτερικών για το Μεταναστευτικό και τις εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων στο θέμα.

Κατά την ομιλία του, δήλωσε κατηγορηματικά πως θα πρέπει να υπάρξει μια «ευρωπαϊκή, ανθρωπιστική λύση τώρα, στην ανθρωπιστική κρίση των προσφύγων» τονίζοντας παράλληλα πως η «Ελλάδα δεν αντέχει μόνη της όλη αυτή την πίεση».

Συμπλήρωσε δε πως είναι «απαράδεκτο και απάνθρωπο η Ευρώπη να απουσιάζει, να αναβάλλει, να ακυρώνει τη συνθήκη Σέγκεν ή να υψώνει τείχη, επειδή λίγες κυβερνήσεις της δεξιάς και της άκρας δεξιάς μπλοκάρουν την αναγκαία απόφαση».

Τότε η πρόεδρος της πολιτικής ομάδας του ENF επέμεινε να λάβει τον λόγο εκτός διαδικασίας, προκειμένου να απαντήσει στον κ. Παπαδημούλη. Εντέχνως απέφυγε να αναφερθεί στην κατηγορία περί φασισμού- λέγοντας πως δεν επιτρέπει να την χαρακτηρίζουν έτσι- και κατέληξε να κατηγορεί τον πολιτικό αντίπαλό της ως υπεύθυνο για 100 εκατομμύρια θανάτους, αναφέροντας επί λέξει: «Δεν επιτρέπω να με αποκαλούν φασίστρια. Ιδίως εκ μέρους κάποιων που ως πολιτικό κίνημα έχουν στο βάρος της συνείδησής τους 100 εκατομμύρια θανάτους».

Τα βασικά σημεία της τοποθέτησης του κ. Παπαδημούλη:

«Στην ανθρωπιστική κρίση του προσφυγικού κύματος, χρειάζεται μια ανθρωπιστική ευρωπαϊκή λύση. Ως Ευρωπαίος πολίτης, ντρέπομαι για την αποτυχία του Συμβουλίου των Υπουργών και τονίζω ότι είναι η ώρα των ηγετών. Των αρχηγών των κρατών. Να πάψουν να κρύβονται πίσω από τους υπουργούς τους. Αλλιώς, θα ακούμε εδώ μέσα φασιστικές κραυγές σαν της κυρίας Λεπέν, που προσπαθούν να κερδίσουν ψήφους πάνω σε ανθρώπινες ζωές. Την ώρα που το Αιγαίο και η Μεσόγειος γίνονται νεκροταφείο χιλιάδων, μικρών παιδιών και των οικογενειών τους.

Είναι απαράδεκτο και απάνθρωπο η Ευρώπη να απουσιάζει, να αναβάλλει, να ακυρώνει τη συνθήκη Σέγκεν, να υψώνει τείχη, επειδή λίγες κυβερνήσεις της δεξιάς και της άκρας δεξιάς μπλοκάρουν την αναγκαία απόφαση. Το Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να πρωτοστατήσει τώρα για να υπάρξει λύση, αλλιώς αύριο θα είναι αργά. Η χώρα μου, η Ελλάδα, δεν αντέχει μόνη της όλη αυτή την πίεση».

Νέο ναυάγιο με τουλάχιστον 13 νεκρούς ανοικτά των τουρκικών ακτών

Τουλάχιστον 13 άνθρωποι, ανάμεσά τους 4 παιδιά, έχασαν τη ζωή τους ανοικτά των νοτιο-δυτικών ακτών της Τουρκίας στο ναυάγιο του πλοίου που τους μετέφερε στην Ελλάδα, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Dogan.

Οι Tούρκοι λιμενοφύλακες κατόρθωσαν να διασώσουν 205 άτομα που επέβαιναν στο πλοίο, το οποίο είχε αποπλεύσει από την περιοχή της Ντάτσα.

Οι επιχειρήσεις για την ανεύρεση επιζώντων συνεχίζονται.

Ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ να δικαστεί και για κακούργημα

Ο πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) Ανδρέας Γεωργίου να δικαστεί ενώπιον Τριμελούς Εφετείου Αθηνών και για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης πλέον του πλημμεληματικού χαρακτήρα αδικήματος της παράβασης καθήκοντος για το οποίο ήδη έχει παραπεμφθεί.

Αυτό ζητάει η αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου η οποία άσκησε αναίρεση στο υπ. αριθμ. 1149/2015 βούλευμα, με το οποίο ο κ. Γεωργίου παραπέμφθηκε να δικαστεί μόνο για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος.

Από το αδίκημα της έκδοσης ψευδούς βεβαίωσης ο κ. Γεωργίου έχει απαλλαχθεί με το επίμαχο βούλευμα.

Η ψευδής βεβαίωση χρησιμοποιήθηκε το 2009 προκειμένου να εισαχθεί η Ελλάδα στο καθεστώς των μνημονίων λόγω της διόγκωσης του ελλείμματος.

Ακόμη, να σημειωθεί ότι η κυρία Δημητρίου ήταν η εισαγγελέας της Έδρας του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασε τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Ο δε τελευταίος είχε προτείνει τον Ανδρέα Γεωργίου για την θέση του πρόεδρου της ΕΛΣΤΑΤ.

Ειδικότερα, τον περασμένο Ιούλιο ο Ανδρέας Γεωργίου με βούλευμα παραπέμφθηκε στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων προκειμένου να δικαστεί για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, ενώ είχε προηγηθεί η πρόταση του εισαγγελέα Εφετών Αντώνη Λιόγα για πλήρη απαλλαγή του.

Το αδίκημα για το οποίο παραπέμφθηκε ο κ. Γεωργίου συνίσταται στο ότι δεν παραιτήθηκε από την προηγούμενη υπαλληλική του θέση που κατείχε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επί 21χρόνια και στην παράνομη διατήρησή της, παράλληλα μ’ αυτή του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Κάτι το οποίο παραβιάζει νομοθετικό πλαίσιο που προβλέπει την υποχρεωτική πλήρη και αποκλειστική απασχόληση του κ. Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ.

Αντίθετα, το εν λόγω βούλευμα δεν παρέπεμψε τον κ. Γεωργίου, καθώς και δύο ακόμα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, τους Κωνσταντίνο Μολφέτα και Αθανασία Ξενάκη, για το κακουργηματικού χαρακτήρα αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης που αφορούσε την τεχνητή διόγκωση του χρέους του 2009 με στόχο να ενταχθεί η χώρα μας στην μνημονιακή εποχή.

Παράλληλα, με το ίδιο βούλευμα αποβλήθηκαν από πολιτικώς ενάγοντες ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Νίκος Λογοθέτης και το πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ Ζωή Γεωργαντά των οποίων οι καταγγελίες και οι δημόσιες δηλώσεις είχαν κεντρίσει την κοινή γνώμη και το εισαγγελικό ενδιαφέρον, ενώ στην συνέχεια είχε ακολουθήσει η κατάθεση σχετικής μηνυτήριας αναφοράς του τότε πρόεδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Γιάννη Αδαμόπουλου.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Αδαμόπουλος κατόπιν αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΣΑ κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά σε σχέση με την διάπραξη αξιοποίνων πράξεων, που αφορούν την αλλοίωση των στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ η οποία, όπως «έχει καταγγελθεί, διόγκωσε παράνομα το αναθεωρημένο έλλειμμα του 2009 σε 15,4%, γεγονός που είχε ως τελικό αποτέλεσμα την υπογραφή του μνημονίου και την επιβολή εξαιτίας αυτού, στη χώρα σκληρών δημοσιονομικών και άλλων μέτρων (όπως εργασιακή εφεδρεία, εκποίηση δημόσιας περιουσίας κ.λπ.) σε βάρος του ελληνικού λαού.

Πώς απαλλάχθηκε από το κακούργημα

Στις αρχές του καλοκαιριού οι εφέτες του Δικαστικού Συμβουλίου συμφώνησαν με την πρόταση του εισαγγελέα κ. Λιόγα ως προς το σκέλος της μη απόδοσης ευθυνών που αφορούν το αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης.

Όπως υπογραμμιζόταν στην εισαγγελική πρόταση, οι καταγγελίες περί τεχνητής διόγκωσης του χρέους του 2009 «κατ’ ουσία στρέφονται κατά της ορθότητας των στατιστικών μεθόδων που εφαρμόστηκαν, χωρίς παράλληλη αμφισβήτηση των στατιστικών μεγεθών που έτυχαν επεξεργασίας».

Το γεγονός αυτό, όπως σημειωνόταν, επιβεβαιώνεται και από τις ληφθείσες στο στάδιο της προκαταρκτικής εξετάσεως, συμπληρωματικές καταθέσεις του πρώην αντιπρόεδρου της ΕΛΣΤΑΤ Νίκου Λογοθέτη, του πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ Ζωής Γεωργαντά και του διευθυντή της εν λόγω Αρχής Νικολάου Στρόμπλου, οι οποίοι «δεν αμφισβητούν την αλήθεια καθ’ αυτών των στοιχείων, αλλά τον τρόπο αξιολόγησής και επεξεργασίας τους, βάσει του ισχύοντος ευρωπαϊκού κανονιστικού πλαισίου».

Έτσι, κατά την απαλλακτική άποψη, προκύπτει ότι «ουδόλως προέκυψε ότι οι αξιολογήσεις αυτές στηρίχθηκαν σε αναληθή στατιστικά μεγέθη», αλλά και Ακόμα και αν ακόμη η γνωστοποίηση του ελλείμματος στο 15,4% του ΑΕΠ προς της Eurostat θεωρούνταν ως αναληθής και πάλι, δεν στοιχειοθετείται έγκλημα, γιατί «σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του ιδρυτικού της ΕΛΣΤΑΤ νόμου, η αναγόμενη στις αρμοδιότητες της παραγωγή και δημοσίευση στατιστικών της χώρας, προβλέπεται απλώς ως κριτήριο προς λήψη, αξιολόγηση, χάραξη και διαμόρφωση πολιτικών, οι οποίες ουδόλως δύνανται να θεωρηθούν έννομες συνέπειες».

Σύμφωνα με την ίδια απαλλακτική άποψη (εισαγγελέα και δικαστών), «η προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνή Μηχανισμό Στήριξης, δεν προϋποθέτει δημοσιονομικό έλλειμμα συγκεκριμένου ύψους, γεγονός που επιβεβαιώνεται από το ότι η συγκεκριμένη πολιτική απόφαση δεν ήταν καν μεταγενέστερη της ανακοίνωσης του ελλείμματος, αλλά λήφθηκε σε προγενέστερο χρόνο τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2010, όταν οι επίσημες στατιστικές της χώρας καταδείκνυαν δημοσιονομικό έλλειμμα ανερχόμενο σε ποσοστό 13,6% επί του ΑΕΠ και πριν από τον διορισμό των κατηγορουμένων».

Κατά την απαλλακτική εισαγγελική πρόταση: «Η ένταξη–προσφυγή της χώρας στον Διεθνή Μηχανισμό Στήριξης και υπό επαχθείς όρους δημοσιονομικής προσαρμογής, ουδόλως δύναται να χαρακτηριστεί ως «βλάβη» του Ελληνικού δημοσίου με οικονομικούς όρους, δοθέντος ότι η πραγματικότητα της εθνικής οικονομίας και η κακή δημοσιονομική κατάσταση, ήτοι της απροσφορότητας της να παράγει σύννομες συνέπειες και να προξενήσει βλάβη του Δημοσίου, κατ’ επέκταση και η σαφώς αντιυπηρεσιακή συμπεριφορά του κατηγορουμένου (σ.σ.: Ανδρέα Γεωργίου) ουδόλως αξιολογείται ως αντικειμενικά πρόσφορη να επιφέρει αιτιωδώς οποιαδήποτε βλάβη του κράτους ή να προσπορίσει οποιοδήποτε παράνομο όφελος στον ίδιο».

Πάντως, τουλάχιστον ασυνήθιστη ήταν η τριετής και πλέον δικαστική πορεία της επίμαχης υπόθεσης, αφού δύο εισαγγελείς πρότειναν την αρχειοθέτηση της, δύο δικαστικά συμβούλια και δύο ανακριτές εξέφρασαν εκ διαμέτρου αντίθετες γνώμες που είχαν ως αποτέλεσμα την παλινδρόμηση της υπόθεσης, αλλά και μια αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου να διαβλέπει την διάπραξη βαρύτερων αδικημάτων, κάτι που δεν είδαν στο Εφετείο.

Ανδρέας Γεωργίου

Στις 3 Αυγούστου 2015 ολοκληρώθηκε μετά από 5 χρόνια υπηρεσίας η θητεία του Ανδρέα Γεωργίου ως προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ.

Ο Ανδρέας Γεωργίου έχει υπάρξει για 21 χρόνια στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κι αμέσως μετά (Ιούνιος 2010) ανέλαβε πρόεδρος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, προτεινόμενος από την τότε κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, με υπουργό Οικονομικών το Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ένα μήνα μετά την υπαγωγή της Ελλάδας στο πρώτο μνημόνιο.

Στη συνέχεια ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκη, λίγο πριν την παραίτησή του, δημοσιοποίησε ανοικτή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την πλήρωση της θέσης του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ.

Έτσι, σύμφωνα με την εκδήλωση ενδιαφέροντος η θητεία του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ είναι πενταετής και του τότε προέδρου κ.. Γεωργίου προβλεπόταν ότι έληγε στις 2 Αυγούστου 2015.

Ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ επιλέγεται από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, με εισήγηση του υπουργού Οικονομικών και με πλειοψηφία των 4/5 των μελών της Διάσκεψης.

Σύμφωνα με την προκήρυξη, αποκλειστικό κριτήριο επιλογής στη θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ είναι η υψηλή επιστημονική κατάρτιση, με ακαδημαϊκή ή επαγγελματική εξειδίκευση στο αντικείμενο της στατιστικής ή συναφών κλάδων ή σε αντικείμενο συναφές προς το αντικείμενο των στατιστικών ερευνών και μελετών.