Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Μεγάλη Εβδομάδα στις Βρυξέλλες Πάσχα την Αθήνα!!!






Με μια διήμερη συνεδρίαση του EuroWorkingGroup στις 8 και 9 Απριλίου και με ένα – προδιαγεγραμμένο – κρεσέντο διαρροών για αθέτηση πληρωμών το «ελληνικό δράμα» θα κορυφωθεί μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα. Η λύση όμως και η, μερική έστω, «ανάσταση» μάλλον θεωρείται δεδομένη. Διότι, όπως πολύ απλά επεσήμανε στην ανάλυσή του το CNBC, «Greece is too big to fail»: Η Ελλάδα είναι μια πολύ μεγάλη υπόθεση, σε ό,τι αφορά τις διεθνείς γεωπολιτικές και οικονομικές συνέπειες, για να αφεθεί να πτωχεύσει. Το ερώτημα, όμως, είναι με ποιο κόστος και τίμημα θα έρθει τελικά αυτή η λύση.

Το εν λόγω ερώτημα είναι εκείνο που καθορίζει και την «στρατηγική δράματος» τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Αθήνα. Με αμφότερες τις πλευρές να γνωρίζουν και να αναγνωρίζουν ότι «το κλίμα έχει βελτιωθεί» και οι «βάσεις για συμφωνία έχουν τεθεί». Και με αμφότερες όμως να μοιάζουν καταδικασμένες να πάνε το θρίλερ στην παράταση έως την έσχατη ώρα – σε μια παράταση τακτικής αλλά και εκατέρωθεν πολιτικών συσχετισμών.

Στις Βρυξέλλες η επίσημη γραμμή, όπως διατυπώθηκε από τον Γερούν Ντάισελμπλουμ, είναι ότι «η κατάσταση βελτιώνεται, αλλά υπάρχει ακόμη αρκετός δρόμος». Στην ουσία, ο στόχος των πιστωτών είναι να εξαντλήσουν τα χρονικά περιθώρια για να αποσπάσουν όσο το δυνατό περισσότερες παραχωρήσεις από την ελληνική πλευρά. Σύμφωνα, δε, με ευρωπαϊκές πηγές θεωρείται ότι το ρίσκο της καθυστέρησης είναι ελεγχόμενο καθώς οι εταίροι εκτιμούν πως τα ταμειακά αποθέματα της Ελλάδας «είναι επαρκή για την πληρωμή της δόσης του ΔΝΤ, ενδεχομένως και για λίγες εβδομάδες ακόμη».
Παραπλεύρως, παίζεται και η μάχη των πολιτικών συσχετισμών που θα αποτυπωθεί και στην τελική μορφή της όποιας συμφωνίας. Η ευρωπαϊκή στροφή της «ειλικρινούς συμμάχου» Μέρκελ και ο μετριοπαθής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αφήνουν ανοιχτό το παράθυρο για μια σταδιακή εκταμίευση χρηματοδότησης προς την Αθήνα με αντάλλαγμα μια πρώτη, έστω, δέσμη μεταρρυθμίσεων. Στην άλλη όχθη οι «σκληροί» Σόιμπλε και Eurogroup επιμένουν στη γραμμή «όλα τα μέτρα, όλα τα λεφτά».

Στην Αθήνα, η μάχη δίνεται με ακριβώς αντίθετο στόχο: Να περιοριστούν στο ελάχιστο οι εκπτώσεις του «έντιμου συμβιβασμού». Και να περάσει η συμφωνία χωρίς να ψαλιδιστεί το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης. Στο πλαίσιο αυτό η τακτική διαχείριση προβλέπει δημόσια νηφαλιότητα και υπόγειες… χειροβομβίδες για πιθανή μη πληρωμή της δόσης του ΔΝΤ. Ο Γιάννης Βαρουφάκης διέψευσε κατηγορηματικά χθες δημοσίευμα του Reuters, σύμφωνα με το οποίο η ελληνική πλευρά προειδοποίησε τους πιστωτές ότι τα λεφτά τελειώνουν στις 9 Απριλίου. «Τέτοια δημοσιεύματα υπονομεύουν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς», διαμήνυσε το υπουργείο Οικονομικών. Λίγη ώρα αργότερα όμως, ένας ακόμη έλληνας αξιωματούχος φέρετο να δηλώνει στην Telegraph: «Είμαστε αριστερή κυβέρνηση. Εάν πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε μια στάση πληρωμών προς το ΔΝΤ και μια στάση πληρωμών προς τον λαό μας, δεν υπάρχει δίλημμα…».

Το μήνυμα, όπως και η τακτική είναι σαφής, αλλά όπως αναγνωρίζουν και κυβερνητικές πηγές εμπεριέχει έναν ικανό βαθμό ρίσκου. Κι ίσως το πρόβλημα, όπως επισημαίνει σε ανάλυσή του και το Startfor, είναι πως Αθήνα και Βερολίνο μάλλον θέλουν εξίσου τη συμφωνία αλλά οι κυβερνήσεις τους έχουν αντικρουόμενες πολιτικές ατζέντες στο εσωτερικό:

«Ο Τσίπρας», τονίζουν οι αναλυτές του Stratfor, «υποσχέθηκε να τερματίσει τα μέτρα λιτότητας, να διαπραγματευτεί το χρέος της Ελλάδας και να κρατήσει τη χώρα στην ευρωζώνη. Είναι όμως απίθανο να καταφέρει να τηρήσει ταυτόχρονα όλες του τις δεσμεύσεις. Η Μέρκελ διακηρύσσει ότι θα διαφυλάξει με κάθε τρόπο τη νομισματική ένωση, αλλά θα προστατεύσει και τα χρήματα των γερμανών φορολογουμένων – μια ισορροπία, που γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρατηθεί από το Βερολίνο.

Η Ελλάδα και η Γερμανία θα φθάσουν σε συμφωνία, αλλά και οι δύο κυβερνήσεις θα αντιμετωπίσουν τη δύσκολη πρόκληση να «πωλήσουν» αυτή τη συμφωνία στο εσωτερικό… Κι εκείνο που περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση είναι πως Αθήνα και Βερολίνο συζητούν τώρα μόνον για μια συμφωνία τεσσάρων μηνών – γεγονός που σημαίνει ότι ο τρέχον γύρος δεν είναι παρά το πρελούδιο της μεγαλύτερης κρίσης που θα έρθει στο δεύτερο μισό της χρονιάς»…