Σκληρό πόκερ βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ευρωβουλή, με φόντο την εκλογή του προέδρου της, μιας και η συμφωνία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές που είχαν συνομολογήσει ο Μάνφρεντ Βέμπερ (ΕΛΚ) και ο Μάρτιν Σούλτς (ΕΣΚ), ώστε να εκλεγεί ο δεύτερος για τα πρώτα δυόμιση χρόνια έσπασε και πλέον οι πτέρυγες του Ευρωκοινοβουλίου κατέρχονται με δικούς τους υποψηφίους, κανείς όμως δεν διαφαίνεται αυτή τη στιγμή ικανός να πάρει την απαιτούμενη πλειοψηφία.
Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα του Ευρωκοινοβουλίου κατέρχονται με ξεχωριστό υποψήφιο και από ένα πολύ καλό επιχείρημα, γιατί να πάρει το καθένα την προεδρία: το μεν ΕΛΚ ψήφισε τον Αντόνιο Ταγιάνι, άλλοτε υπουργό Εσωτερικών της Ιταλίας και «πουλέν» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, με τη συλλογιστική πως θα μπορούσε να πάρει ψήφους και από τη συντηρητική πτέρυγα, εκτός του ΕΛΚ. Οι Κεντροδεξιοί ισχυρίζονται πως, με βάση την παλιά συμφωνία Βέμπερ-Σούλτς, είναι η σειρά τους να αναλάβουν την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου για την υπολειπόμενη θητεία του.
Από την άλλη, οι Σοσιαλιστές κατεβάζουν τον επίσης Ιταλό Τζιάνι Πιτέλα, ο οποίος έχει σταθεί πολλάκις αλληλέγγυος στην ελληνική κυβέρνηση. Από τη μεριά τους, οι Σοσιαλιστικές ισχυρίζονται πως, με δεδομένο ότι ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και ο Ντόναλντ Τούσκ παραμένουν επικεφαλής της Κομισιόν και του Συμβουλίου αντίστοιχα και προέρχονται από το ΕΛΚ, τότε ο πρόεδρος της Ευρωβουλής θα πρέπει να προέρχεται από τη δική τους φράξια, προκειμένου να υπάρχει ισορροπία στην κατανομή της εξουσίας.
Με αυτά τα δεδομένα, κανείς εκ των Ταγιάνι και Πιτέλα δεν φαίνεται να έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία, τουλάχιστον ακόμα. Γι’ αυτό το λόγο, αρκετοί σκέφτονταν πως μια Τρίτη επιλογή, ίσως αυτή του επικεφαλής των Φιλελευθέρων Γκι Φερχόφσταντ, θα μπορούσε να μπει σφήνα και να συγκεράσει τις διαφορές. Πλην όμως, ο κ. Φερχόφσταντ φέρεται να έκανε μυστική συμφωνία με το Κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέμπε Γκρίλο προκειμένου οι ευρωβουλευτές του να ψηφίσουν υπέρ του, με αντάλλαγμα την είσοδο του κόμματος στο ALDE. Μόλις η εν λόγω μεθόδευση έγινε κατανοητή, κατέπεσε εκ των έσω, λόγω και των ισχυρών αντιδράσεων των Φιλελεύθερων από τις σκανδιναβικές χώρες, με αποτέλεσμα το deal να παγώσει και η δυναμική του κ. Φερχόφσταντ να ανακοπεί εν τη γεννέσει της.
Από την άλλη, υπάρχουν άλλοι τέσσερις υποψήφιοι, όμως όλοι με ελάχιστες πιθανότητες εκλογής: Η Βρετανίδα Τζιν Λάμπερτ (!) από τους Πράσινους, η Ελεονόρα Φορέντσα από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, η Χέλγκα Στέφενς από τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές και ο Λαουρέντιου Ρεμπέγκα από την Ευρώπη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Η διαδικασία και οι συσχετισμοί
Με τα σημερινά δεδομένα, κανείς εκ των υποψηφίων δεν φαίνεται πως έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία, οπότε ο τέταρτος γύρος φαντάζει πιθανός. Η διαδικασία έχει ως εξής: στις 9 το πρωί, τοπική ώρα, θα ξεκινήσουν οι παρουσιάσεις των επτά υποψηφίων και στη συνέχεια θα λάβει χώρα η πρώτη ψηφοφορία. Κατά την πρώτη ψηφοφορία, απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία, προκειμένου να προκύψει νικητής (50%+1). Ο ίδιος πήχυς ισχύει και για τη δεύτερη και την τρίτη ψηφοφορία, το αποτέλεσμα των οποίων θα γίνει γνωστό περίπου στις 15:00 και στις 19:00 τοπική ώρα. Πριν από τη δεύτερη και την τρίτη ψηφοφορία, υποψήφιοι μπορούν να προστεθούν ή να αποσυρθούν. Σε περίπτωση που η διαδικασία οδηγηθεί σε τέταρτο γύρο, τότε νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα έχει την απλή πλειοψηφία, ενώ στο ακραίο σενάριο της ισοπαλίας, νικητής αναδεικνύεται ο γηραιότερος υποψήφιος, εν προκειμένω ο Ταγιάνι, αν φτάσει να αναμετράται ως το τέλος με τον Πιτέλα.
Με βάση την τρέχουσα κοινοβουλευτική δύναμη, το ΕΛΚ έχει 219 ευρωβουλευτές, οι Σοσιαλιστές, 191, οι Ομάδα των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών 72, οι Φιλελεύθεροι 68, η Ευρωπαϊκή Αριστερά 52, οι Πράσινοι 50, η Ευρώπη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας 47, ενώ υπάρχουν και 52 μη εγγεγραμμένοι ευρωβουλευτές. Έτσι, το σύνολο διαμορφώνεται στους 751 ευρωβουλευτές, επομένως η απόλυτη πλειοψηφία ανέρχεται στις 376 ψήφους, κάτι που είναι δύσκολο να επιτευχθεί, χωρίς τη συμφωνία δύο τουλάχιστον κομμάτων, με βάση τους τρέχοντες συσχετισμούς.
Τι σημαίνουν αυτά για την Ελλάδα;
Όσον αφορά την Ελλάδα, θεωρητικά, η κυβέρνηση θα προτιμούσε επικράτηση των Σοσιαλιστών σε μια μονομαχία με το ΕΛΚ. Άλλωστε, ο κ. Τσίπρας βρίσκεται στο κατώφλι του ΕΣΚ, του οποίου τις συνεδριάσεις παρακολουθεί ως παρατηρητής, με αρκετούς Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες να εκτιμούν πως η περίπτωση της Ελλάδας αποτελεί μια καλή ευκαιρία επανασύνδεση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας με την κοινωνική της βάση, αλλά και για την ανάκτηση του πολιτικού της κύρους. Βέβαια, το περιθώριο παρεμβάσεων του Ευρωκοινοβουλίου είναι περιορισμένο στα θέματα που αφορούν την Ελλάδα, ενώ και κατά το παρελθόν ο δίαυλος επικοινωνίας του Μαξίμου με τον Μάρτιν Σούλτς δεν έφερε θεαματικά αποτελέσματα στην πράξη.