Την προηγούμενη
εβδομάδα πολλοί από εμάς αψηφήσαμε την έναρξη του Μουντιάλ και ακόμη και το
παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδος και παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση του
θιάσου Nóta Théâtrale.
Καταρχήν είναι
αδιαμφισβήτητο το ότι όλοι το βρήκαμε τρομερά αστείο και γελάσαμε και
διασκεδάσαμε με την ψυχή μας. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να παραβλέψουμε σκηνοθετικά και τεχνικά λάθη.
Οι υπέρτιτλοι στα γαλλικά χαθήκανε πάρα
πολλές φορές, πράγμα που έκανε πολύ δύσκολο στο μη ελληνόφωνο κοινό να
παρακολουθήσει τη ροή. Τα σκηνικά
δεν ήταν τα καλύτερα και έγινε μία περίεργη αλλαγή σκηνικών εν μέσω μιας
χορογραφίας μόλις λίγα λεπτά πριν γίνει το διάλειμμα. Θα μπορούσε το σκηνικό να
αλλαχθεί κατά τη διάρκεια του διαλείμματος ώστε να αποφθεχθεί αυτός ο
"κόπος".
Όσον αφορά στην ηθοποιία, ο Ανδρέας Στεμπίλης ως
παππούς και ο Αντώνης Μάνδηλας ως γιος ήταν απολαυστικοί, με ατάκες που λάτρεψε
το κοινό και εγγυήθηκαν το γέλιο. Δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε το νόημα που
είχαν οι διαφορετικές προφορές.
Σωστά ο πατέρας Αριστείδης Ψαρράς είχε βέρα ιταλική προφορά, που έφερε εις
πέρας άνετα και απολαυστικά, την ίδια προφορά όμως θα έπρεπε ίσως να έχει όλο
το καστ. Αντίθετα όμως, η μητέρα Σοφία Τζώρτζη μιλούσε πολύ έντονα βλάχικα και
η κόρη Χαρά Βασιλοπούλου μιλούσε χωρίς προφορά. Αυτό είναι μία εικαστική
παρέμβαση που κανείς δεν κατάλαβε ή ενέκρινε. Τέλος η χήρα Γιώτα Τσελέπη ήταν
τόσο έντονη αντιγραφή της Άννας Κουρή ως Βάνας Δάγκα στη σειρά "Οι Μεν Και
Οι Δεν", που δε μας άφησε τη γεύση του καινούριου. Και φυσικά η υπερβολή
στην ένταση των φωνών σε ένα μικρό
θέατρο, περισσότερο κούρασε παρά βοήθησε την παράσταση.
Η τελική εντύπωση
είναι ότι μας χάρισε μια διασκεδαστική βραδιά με γέλιο, χωρίς όμως να τετραγωνίσει
τον κύκλο. Και φυσικά στα θετικά της παράστασης, το πιο σημαντικό ήταν η
φιλανθρωπική χροιά και η εθελοντική προσφορά όλης της ομάδας για έναν πολύ καλό
σκοπό.
