Τι μας έλειπε; Να υπονομεύσουμε και τον τουρισμό!
Τι μπορούμε να κάνουμε για να πλήξουμε ακόμα περισσότερο τη χώρα; Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε τα προνόμια των «πελατών», εις βάρος της κοινωνίας και ειδικά των νεότερων γενεών; Με αυτά τα κριτήρια φαίνεται ότι αποφασίζουν οι κυβερνώντες για το μέλλον της χώρας.
Δεν εξηγείται αλλιώς πώς, με την -κατά τα φαινόμενα- πίεση της τρόικας, η κυβέρνηση:
Διπλασιάζει τον ΦΠΑ στον τουρισμό. Από όλους τους κλάδους βρήκαν τον μόνο που αναπτύσσεται για να τον πλήξουν. Γιατί μια τέτοιου μεγέθους αύξηση -και μάλιστα όταν έχουν ήδη κλείσει σε σοβαρό βαθμό οι συμφωνίες με tour operators- είναι βέβαιο πλήγμα για τις επιχειρήσεις του κλάδου, που συμβάλλουν τα μέγιστα στην οικονομία της χώρας και που θα αναγκαστούν, για να την απορροφήσουν, να μειώσουν τις θέσεις εργασίας που προσφέρουν και να ξανασκεφτούν δύο φορές πριν επενδύσουν.
Δεν έχει παρουσιάσει μία αναλογιστική μελέτη (που προβλεπόταν στο πρώτο μνημόνιο) και αρνείται να «ανοίξει» συνολικά το ασφαλιστικό.
Οι – αναγκαίες – αποσπασματικές μικροπαρεμβάσεις δεν αρκούν, για ένα σύστημα που καταρρέει, με τους δεκάδες χιλιάδες πρόωρα συνταξιοδοτούμενους 50ρηδες δημοσίους υπαλλήλους και τις ειδικές ρυθμίσεις για προνομιακές ομάδες.
Στη στάση αυτή η κυβέρνηση έχει αρωγό και το Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο με χθεσινή του απόφαση έκρινε παράνομες τις περικοπές των συντάξεων μίας σειράς δημοσίων λειτουργών «καθώς δεν προκύπτει από κάποιο στοιχείο ότι η αναδρομική μείωση των συντάξεων υπαγορεύτηκε από λόγους γενικότερου δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος!» Προφανώς η αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας της χώρας και η ανόρθωση του ιδιωτικού τομέα δεν συνιστούν λόγο γενικότερου δημοσίου συμφέροντος! Το χρεοκοπημένο κράτος καταστρέφει έτσι ό,τι έχει απομείνει από τον ιδιωτικό τομέα!
Η Δράση από την ίδρυσή της υποστηρίζει ότι η μείωση των δαπανών του Δημοσίου, μαζί με μία σειρά άλλων παρεμβάσεων στη λειτουργία της οικονομίας και της διοίκησης, είναι απαραίτητη για την έξοδο από την κρίση. Η κυβέρνηση, με την ανοχή της τρόικας, έχει επιλέξει την αύξηση των εσόδων μέσω εξαντλητικής υπερφορολόγησης. Και η χώρα βαδίζει «διαπραγματευόμενη» στο κενό.