H Φλάνδρα, το Βένετο, η χώρα των Βάσκων κ.α. θέλουν την απόσχιση

Οι λόγοι για τους οποίους αρκετές περιφέρειες στην Ευρώπη, που έχουν εκδηλώσει αυτονομιστικά κινήματα, θα έβγαιναν ωφελημένες αν εγκατέλειπαν τα εθνικά κράτη στα οποία ανήκουν παρουσιάζονται σε έκθεση της «Deutsche Bank».

Πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα η Καταλονία, αλλά φυσικά και η Σκωτία, η οποία αποφάσισε όμως στις 18 Σεπτεμβρίου να παραμείνει δεμένη στο άρμα της Μεγάλης Βρετανίας.

Οι άλλες πέντε περιοχές, που σύμφωνα με τη μελέτη διαθέτουν κατά κεφαλήν εισόδημα υψηλότερο από τις αντίστοιχες μέσες τιμές του έθνους τους, είναι η Φλάνδρα στο Βέλγιο, η χώρα των Βάσκων και η Ναβάρα στην Ισπανία, το Νότιο Τιρόλο και το Βένετο στην Ιταλία. Το Νότιο Τιρόλο βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χώρας, στα σύνορα με την Αυστρία, ενώ το Βένετο η περιοχή που αποτελείται από τις Βενετία, Πάδοβα, Βερόνα, Βιτσέντζα, Μπελούνο, Τρεβίζο και Ροβίγκο.

Ουσιαστικά πρόκειται για πλούσιες περιφέρειες, οι οποίες είναι αναγκασμένες να στηρίξουν τις λιγότερο ευημερούσες περιοχές των χωρών τους και σε περίπτωση απόσχισης θα είχαν σημαντικές φορολογικές ελαφρύνσεις.

Όπως δείχνει η έρευνα της γερμανικής τράπεζας, η χώρα των Βάσκων είναι η πιο «αδικημένη» απ’ όλες, καθώς διαθέτει κατά κεφαλήν εισόδημα κατά πολύ ανώτερο του συνολικού της Ισπανίας (134,4%). Ακολουθούν το Νότιο Τιρόλο, η – γειτονική της χώρας των Βάσκων – Ναβάρα, η Καταλονία, το Βένετο και η Φλάνδρα. Η Σκωτία έχει μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα απ’ αυτό της Μεγάλης Βρετανίας, μόνο αν συμπεριληφθούν στον ορυκτό της πλούτο τα κοιτάσματα πετρελαίου που βρίσκονται στην επικράτειά της. Για αυτό και στον σχετικό πίνακα εντοπίζεται δύο φορές.

«Σχεδόν όλες οι περιφέρειες είναι από τις πλουσιότερες των αντίστοιχων χωρών τους. Η ολοφάνερα άνιση μεταχείριση των περιφερειών αυτών είναι που έχει θέσει σε κίνδυνο τη γενική αποδοχή του τρέχοντος συστήματος», δήλωσε η Μπάρμπαρα Μπέτσερ, οικονομολόγος της «Deutsche Bank».

Η τράπεζα ωστόσο δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι «η απόσχιση από την υπάρχουσα δομημένη κατάσταση εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την οικονομία». Θέτει επίσης την παράμετρο του μεγάλου κόστους που θα είχε η δημιουργία μιας νέας διοίκησης, συμπεριλαμβανομένων των διπλωματικών δαπανών και των κονδυλίων για την εθνική άμυνα.

Αν και για το τελευταίο, τονίζει ότι η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» έχει μειώσει σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη αμυντικής θωράκισης των μικρών κρατών.