Αποστολή στις Βρυξέλλες: Γιώργος Λαμπίρης
Εκεί κάποιοι -οι περισσότεροι- μιλούν Γαλλικά και λιγότεροι μιλούν Φλαμανδικά. Οι Βρυξέλλες πρώτα απ' όλα είναι η πρωτεύουσα του βελγικού κράτους.
Οι κύριοι με τους χαρτοφύλακες
Ενδεχομένως να πλάθετε εικόνες στο μυαλό σας. Με κομψοντυμένους επιτρόπους να εκπληρώνουν κοινοτικές αποστολές στην Κομισιόν. Τεχνοκράτες να γοργοπερπατούν στους δρόμους των Βρυξελλών μ’ ένα χαρτοφύλακα στο δεξί τους χέρι και μια ομπρέλα στο αριστερό - βρέχει συχνά βλέπετε. Σε κάποιο άλλο σημείο ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Σουλτς, να αγορεύει για το μέλλον της Ευρώπης και να αναζητά λύση για το προσφυγικό.
Οι Βρυξέλλες είναι όλα όσα σας περιέγραψα. Όχι όμως μόνο όσα σας περιέγραψα. Και όχι μόνο το διοικητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου κρίνεται η τύχη των κρατών-μελών.
Αλλού, στα άκρα, στην κάτω πλευρά του Άντερλεχτ, ενός από τους δήμους της βελγικής πρωτεύουσας, συναντήσαμε ένα ακόμη γκέτο, συνοδευόμενοι από έναν Έλληνα.
«Οι Βέλγοι είχαν τα πάντα σε τάξη. Παλαιότερα τουλάχιστον. Λειτουργούσαν κατά τη γερμανική νοοτροπία. Και οι ξένοι -ανάμεσά τους και οι Έλληνες- εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι οι Βέλγοι είναι αγαθοί και καλοσυνάτοι», λέει ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας των Βρυξελλών, Δημήτρης Αργυρόπουλος.
Συναντηθήκαμε σε κάποιο από τα ελληνικά καφενεία της πόλης, το Pantheon. Στο τηλέφωνο με είχε προειδοποιήσει ότι είναι άρρωστος και ίσως δεν θα κατάφερνε να είναι συνεπής στο ραντεβού που είχαμε δώσει. Ήρθε όμως, υπερβάλλοντας εαυτόν, για να πάμε με το αυτοκίνητό του σε μία από τις συνοικίες, στις οποίες κυριαρχεί η παραβατικότητα και η γκετοποίηση. Αυτή η περιοχή... καταπατά βάναυσα το φαινομενικά άθραυστο κανόνα της ευταξίας των Βρυξελλών της Δύσης.
«Ως λαός οι Βέλγοι αντιμετώπιζαν τους πάντες διαφορετικά. Το ίδιο έκαναν με όλους τους μετανάστες. Φανταστείτε ότι για εμάς τους Έλληνες είχαν την εικόνα που είχαν αποκομίσει από τα βιβλία. Ότι είμαστε οι άξιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Και μας αντιμετώπιζαν με δέος και θαυμασμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πρώτοι Έλληνες, άντρακλες, που ήρθαν εδώ πριν από αρκετά χρόνια, βρήκαν τις καλύτερες γυναίκες. Και καλοπαντρεύτηκαν με ωραίες και πλούσιες κυράδες!»
Καθώς οδηγεί μέσα στο «γκέτο», όπως δεν παραλείπει να μου θυμίζει αρκετά συχνά, μιλάει για μία περιοχή η οποία «δεν πλησιάζεται». «Βρισκόμαστε πολύ κοντά στο L' Abattoir. Πρόκειται για ιδιαίτερα υποβαθμισμένη γειτονιά. Κι εδώ δεν υπάρχει πλέον ο σεβασμός που έτρεφε κάποτε ο Βέλγος για το γείτονά του. Οι ισορροπίες ανατράπηκαν και οι κάτοικοι αντικαταστάθηκαν από νέους, αλλάζοντας ριζικά το τοπίο και τη φυσιογνωμία της γειτονιάς».
Ο Δημήτρης Αργυρόπουλος, βρίσκεται στο Βέλγιο τα τελευταία 45 χρόνια ως οικονομικός μετανάστης. Γι' αυτό και γνωρίζει καλά κάθε στενό και παράστενο της πόλης. Ο ίδιος έχει προσωπικές μνήμες από την πόλη που ήρθε πιτσιρικάς, για να μπορέσει να ξεφύγει από την αφάνεια της χώρας που τον γέννησε.
Του ζητάω να σταματήσει κάπου για να βγάλω μερικές φωτογραφίες. «Ας σταματήσουμε κι εμείς κάπου στην τύχη, να διπλοπαρκάρουμε, όπως κάνουν οι περισσότεροι εδώ», λέει σχεδόν με αγανάκτηση.
Του ζητάω να σταματήσει κάπου για να βγάλω μερικές φωτογραφίες. «Ας σταματήσουμε κι εμείς κάπου στην τύχη, να διπλοπαρκάρουμε, όπως κάνουν οι περισσότεροι εδώ», λέει σχεδόν με αγανάκτηση.
Οι παράνομες αγοραπωλησίες αυτοκινήτων
«Να κοίτα!», τον ακούω να λέει ξαφνικά. Και μπροστά στο αυτοκίνητο, μού δείχνει έναν άνθρωπο που τρέχει πίσω από ένα περαστικό αυτοκίνητο σαν κάτι να θέλει να πει στον οδηγό. «Προσπαθούν να σταματήσουν το αυτοκίνητο, εάν δουν ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Εδώ γίνονται οι περισσότερες παράνομες αγοραπωλησίες αυτοκινήτων. Ανάμεσά τους βρίσκονται πολλά κλεμμένα αυτοκίνητα, τα οποία οι ιθύνοντες στέλνουν σε τρίτες χώρες. Και βέβαια με την ανοχή των αρχών».
«Μοιάζει με την Κυψέλη»
«Αυτή ήταν κάποτε μία αριστοκρατική γειτονιά. Πλέον θυμίζει πολύ -αν μπορούμε να τη συγκρίνουμε- με την Κυψέλη στην Αθήνα».
«Κυκλοφορεί πολύ μαύρο χρήμα εδώ που βρισκόμαστε, προϊόν της έντονης παραβατικής δραστηριότητας των κατοίκων της. Μια γυναίκα δεν μπορεί με τίποτα να περπατήσει μόνη της».
Παίρνει τη στροφή και μπαίνει σε ένα κεντρικό δρόμο. «Λίγα μέτρα χωρίζουν τις Βρυξέλλες της Ευρώπης από εκείνες του γκέτο», σκέφτομαι καθώς αντικρίζω ένα γυάλινο ουρανοξύστη και την ίδια ώρα ένας ξανθός με χαρτοφύλακα, 40ρης, με φρεσκοκολαρισμένο πουκάμισο, προσπαθεί να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Εικόνες κι αυτές μιας πόλης που παλεύει με τους δύο εαυτούς της. Τον ευρωπαϊκό και τον άλλον, τον τσακωμένο με τη Δύση.
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τα γκέτο των Βρυξελλών...
Δείτε φωτογραφίες από το ιστορικό, τουριστικό κέντρο των Βρυξελλών...
