Σε μια ύστατη προσπάθεια επιβίωσης και επιτυχίας του στόχου του, που δεν είναι άλλος από τον αφανισμό αυτής της χώρας, σαν συντεταγμένου εθνικού κράτους.
Σε μια τέτοια απέλπιδα προσπάθεια, μάζεψαν τα αποκαϊδια της ....... ''κεντροαριστεράς'' τα οποία διαγκωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία του μορφώματος της ''ελιάς'', παλεύοντας όπως τα φίδια να κρύψουν το ελεεινό πρόσωπο του δωσίλογου πίσω από τα πυκνά φύλλα του δέντρου. Αναζητούν σωτηρία από τον πολιτικό αφανισμό τους και καταφυγή από τις ποινικές ευθύνες που τους βαρύνουν, για εθνική μειοδοσία.
Τι να πρωτοπείς και τι να πρωτοθαυμάσεις.
Η πλαστική ''ελιά'' που προσπάθησαν να φυτέψουν μαράζωσε γρήγορα κάτω από το φως του ήλιου. Σχεδόν αμέσως υποκαταστάθηκε από μια ''νέα'', με κλωνάρια της τα πρωτοπαλίκαρα της τραγωδίας αυτού του τόπου. Σημίτηδες, Βενιζέλοι, Λοβέρδοι, Μόσιαλοι και τόσα άλλα ''ξακουστά'' βλαστάρια μπήκαν στο πλυντήριο και, ...... αναβαπτισμένοι, ελπίζουν να διασωθούν.
Ξέχασαν τις υπογραφές τους για παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας σε ξένες δυνάμεις ...... «αμετάκλητα και άνευ όρων».
Ξέχασαν την εξαθλίωση στην οποία οδήγησαν τον ελληνικό λαό.
Ξέχασαν τις χιλιάδες των νεκρών που συσσώρευσε, μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια, η πολιτική τους.
Ξέχασαν τη ρευστοποίηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά και του ίδιου του κράτους αυτού καθαυτού.
Ξέχασαν την αγανάκτηση που τους διακατείχε όταν φώναζαν ότι οι συνταξιούχοι ....... «δεν πεθαίνουν κιόλας»!
Ξέχασαν πολλά !
Τολμούν να απευθύνονται στον ελληνικό λαό και να ζητούν την ψήφο του.
Αλλάζουν χρώματα, δέρματα και τριχώματα. Μυαλό δεν αλλάζουν. Επιμένουν και απειλούν να ξανα''σώσουν'' τον τόπο.
Δεν έφταναν όμως αυτοί. Τα αφεντικά τους το βλέπουν πως τα ψωμιά τους είναι λίγα. Γι' αυτό τσοντάρουν το σκηνικό με νέα φρούτα και λαχανικά.
Προσφάτως μας προέκυψαν μέχρι και ποτάμια.(Αν το νέο μόρφωμα που έστησαν το ονόμαζαν ''μεγάλο κανάλι'' θα ήταν – από πολλές πλευρές – πιο κοντά στην πραγματικότητα).
Πολυσυλλεκτικό, λοιπόν, το κανάλι (ποτάμι), με κάθε είδους μπάζο που μπορεί να κουβαλά στην κοίτη του. Σκουπίδια κάθε είδους που μοστράρονται σαν απαραίτητα υλικά για την ανοικοδόμηση αυτού του τόπου, τον οποίο οι ίδιοι κατέστρεψαν και κατεδάφισαν.
Ξιφουλκούν, τάχα, τα ''παλικάρια'' κατά του συστήματος, της κομματοκρατίας και των συμφερόντων που στηρίζουν με τον πιο αναίσχυντο τρόπο, χρόνια τώρα. Προβάλλονται απεγνωσμένα, πριν ακόμα βγάλουν το πρώτο τους δόντι. Ντόρος, φασαρία και κουρνιαχτός για το παλικάρι που ξέρει να στήνει σκηνικά, αλλά όπως δηλώνει ο ίδιος σε στημένη συνέντευξη....... «αυτοπροσδιορίζομαι ως αριστερός, από τα νιάτα μου» για να προσθέσει παρακάτω πως ...... «δεν θεωρώ τον εαυτό μου αριστερό, κεντρώο κ.λ.π.» ή «μου αρέσει η μετριοπάθεια», «κλέβω ιδέες από την Αριστερά και από τη φιλελεύθερη παράταξη» και καταλήγει να αποθεώνει τον αχταρμά του ''νέου'', που θέλει να εφαρμόσει στην πλάτη του λαού, λέγοντας το καταπληκτικό ...... «δεν ξέρω πως θα γίνει αυτό το νέο που επιδιώκουμε» !!!!!!
Μολονότι δεν έχει δικές του ιδέες, μολονότι δεν ξέρει τι είναι αυτό το ''νέο'' που ευαγγελίζεται, μολονότι δεν ξέρει πως θα εφαρμόσει το ''νέο'' που δεν ξέρει τι είναι, ζητά από το λαό να του εμπιστευτεί την τύχη του. Η προβολή του παίρνει τις διαστάσεις φαρσοκωμωδίας, με συνεντεύξεις, ''ομιλίες'' και ''συγκεντρώσεις'' (και τον κόσμο άφαντο). Οι ''δημοσκοπήσεις'' βγάζουν, για λογαριασμό του, λαγούς με πετραχήλια από τα καπέλα των καναλαρχών. Άλλοι του δίνουν 7%, άλλοι 5%, άλλοι 9%, άλλοι 13% και βάλε. Έτσι όπως πάνε, μέχρι τις εκλογές θα έχει ξεπεράσει το 140% και ίσως βάλει θέμα προσάρτησης και καμιάς γειτονικής χώρας για να κυβερνήσει, μιας και η δυναμική του θα έχει ξεπεράσει τα ....... εθνικά σύνορα (!)
Ο γκαιμπελισμός δεν έχει όρια. Η εξαχρείωση αντάμα. Η γελοιότητα το απαραίτητο αμπαλάζ.
Εκείνα που περισσεύουν όμως είναι η αδιαντροπιά, η προκλητικότητα και η θρασύτητα με την οποία αντιμετωπίζουν τον ελληνικό λαό. Η θρασύτητα του κρυμμένου φασισμού, του φιδιού που παλεύει να δείξει ότι είναι ένα αθώο ''πλάσμα του θεού'' και παρθενογένεση.
Χαμαιλέοντες που ακκίζονται στα πορτοπαράθυρα των μεγάλων καναλιών, αλλάζοντας από λεπτό σε λεπτό χρώματα κι αρώματα.
Τολμούν, να κοιτάζουν στα μάτια τον ελληνικό λαό και να του ζητούν να τους εμπιστευτεί την τύχη και τη ζωή του. Ποιοι; Αυτοί που, πριν λίγο καιρό, τον καθύβριζαν, ελεεινολογώντας αναίσχυντα.
Που τον προπηλάκισαν αποκαλώντας τον ...... «χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την Ευρώπη.....» ( Ν. Δήμου στην free press, με το όνομα lifo*).
Που έφτυσαν κατάμουτρα Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Ανδρούτσο, Νικηταρά, Μακρυγιάννη, Πλαπούτα και χιλιάδες άλλους, επώνυμους και ανώνυμους τιμημένους ήρωες αυτού του τόπου, λέγοντας πως ο ελληνικός λαός ...... «ακόμα κι όταν ελευθερώθηκε το '21 χάρη στις Μεγάλες Δυνάμεις,(sic) δεν είπε ποτέ ευχαριστώ» (!!!) (Ν. Δήμου)
Που χάιδεψαν τα αυτιά της Ρεπούση, λέγοντας ...... «oπότε η Μαρία Ρεπούση κάνει άγια δουλειά όταν προσπαθεί να μας συνεφέρει» (!!!)
Σ' αυτόν τον καθημαγμένο λαό, που έφτυσαν κατάμουτρα απευθύνονται τώρα. Στο «βόθρο» και τον «αχάριστο», όπως τον αποκάλεσαν.
Εδώ δεν πρόκειται περί αναισχυντίας. Δεν πρόκειται περί θρασύτητας. Πρόκειται περί φασιστικής νοοτροπίας και στάσης απέναντι σε ένα ολόκληρο λαό και την πατρογονική κληρονομιά του.
Γιατί και το τέρας της Αποκάλυψης, ο Χίτλερ, λίγο πριν τινάξει στον αέρα τα βρώμικα μυαλά του, στράφηκε εναντίον του γερμανικού λαού, που ο ίδιος οδήγησε στη σφαγή, χρεώνοντάς τον με το βάρος της ήττας και αποκαλώντας τον «δειλό» και .... «άξιο της μοίρας του».
Κάποιοι που σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο, ζητούν σήμερα την ψήφο του λαού.